اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اضطراب كرونا، رابطه والد- فرزندي و كاركرد تحولي خانواده

هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب كرونا، رابطه والد- فرزندي و كاركرد تحولي خانواده بود. روش پژوهش حاضر، نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه مادران داراي اضطراب كرونا در مشهد در سال 1401 بودند كه از بين آنان 30 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودنداز: پرسشنامه سنجش تحول كاركردي خانواده (DFFAQ؛ عالي و همكاران، 1393)، مقياس رابطه والد-كودك (CPRS؛پيانتا، 1994)، مقياس اضطراب ابتلا به كرونا (CDAS، علي‌پور و همكاران، 1398). شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در 8 جلسه و به مدت 90 دقيقه و هفته اي يك بار براي گروه آزمايش اجرا شد. تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش با آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري صورت گرفت. نتايج تحليل كووريانس نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين دو گروه آزمايش و گواه از نظر اضطراب كرونا، رابطه والد- فرزند و كاركرد تحولي خانواده تفاوت معناداري وجود دارد (0/05 p). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر اضطراب كرونا، روابط والد- فرزند و كاركرد تحولي خانواده در مادران موثر بود.