تجردزيستي در دختران مجرد: مطالعه پديدارشناختي چالش‌ها و راهبردها

تأخير در ازدواج و ورود افراد مجرد به دوران پيش‌بزرگسالي و ميان‌سالي در دختران باعث شده است تا آن‌ها دوران طولاني‌تري از زندگي را به‌صورت مجردي سپري كنند و در اين ميان برخي از دختران به دلايل خودخواسته يا ناخواسته از خانواده جدا شده و زندگي مستقلي را تشكيل مي‌دهند. هدف پژوهش حاضر شناسايي مسائل برخاسته از سبك زندگي تجردزيستي در دختران مجرد بود. اين پژوهش با رويكرد كيفي و به روش پديدارشناسي در محدوه زماني سال‌هاي 1399-1400 انجام پذيرفت. مشاركت‌كنندگان شامل 13 دختر تجردزيست بالاي 30 سال ساكن شهر تهران بودند كه سابقه ازدواج نداشتند و در خانه‌هاي شخصي خود زندگي مي‌كردند. مشاركت‌كنندگان به روش هدفمند و از طريق نمونه‌گيري گلوله‌برفي برگزيده شدند. گردآوري اطلاعات با مصاحبه نيمه ساختاريافته بود و داده‌هاي به دست آمده مطابق با رويكرد تحليل تفسيري نظريه زمينه‌اي گلاسر و استراس (1967) تحليل، تفسير و طبقه‌بندي گرديد. از گفتگو با مشاركت‌كنندگان ابعاد گرايش به تجردزيستي، چالش‌ها و راهبردهاي تسهيل‌گر در تجردزيستي و نگرش به مادري حاصل آمد. بر مبناي يافته‌ها مي‌توان چشم‌اندازي از گذشته و آنچه دختران را به سوي تجردزيستي سوق داده است؛ شرايط فعلي آن‌ها با توجه به مضامين چالش‌ها، نگرش به مادري و تسهيل‌گرهاي تجردزيستي به دست آورد كه در برنامه‌ريزي‌هاي اجتماعي، فرهنگي و آموزشي مي‌تواند قابل استفاده باشد.