مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي در بهبود نشانه‌هاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني سازي در بهبود نشانه هاي افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي صورت گرفت. پژوهش حاضر با طرح پيش آزمون- پس آزمون و گروه كنترل با دوره پيگيري 1 ماهه بود. جامعه آماري اين پژوهش تمامي درمانجويان مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بودند كه در سال 1400 به كلينيك‌هاي روان‌شناختي شهرستان اروميه مراجعه كرده بودند كه از اين ميان 45 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گواه جايگزين شدند. گروه اول رفتاردرماني ديالكتيك و گروه دوم درمان مبتني بر ذهني سازي را به مدت 12 جلسه يك ساعته دريافت كردند و گروه گواه آموزشي دريافت نكرد. براي گردآوري داده‌ها از مقياس شخصيت مرزي (STB، ليشنرنيگ، 1999) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل آماري از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شد. يافته‌ها نشان داد رفتاردرماني ديالكتيك و درمان مبتني بر ذهني‌سازي بر بهبود نشانه‌هاي اختلال شخصيت مرزي مؤثر هستند و اين تأثير در مرحله پيگيري نيز پايدار بوده است (0/01 P). همچنين نتايج آزمون تعقيبي بنفروني نشان داد رفتاردرماني ديالكتيك تاثير بيشتري بر بهبود نشانه‌هاي اختلال شخصيت مرزي داشت (0/05 P). نتايج حاصله بر استفاده بيشتر از مداخله رفتاردرماني ديالكتيك براي بهبود نشانه‌هاي اختلال شخصيت مرزي اشاره دارد.