مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهن آگاهي و درمان شناختي – رفتاري بر افكار خودآيند منفي در داوطلبان كنكور داراي علائم جسماني

هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر ذهن آگاهي و درمان شناختي – رفتاري بر افكار خود آيند منفي در داوطلبان كنكور داراي علائم جسماني بود. اين پژوهش از نوع پژوهش‌هاي نيمه آزمايشي از نوع طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش را تمامي داوطلبان كنكور دختر تحت نظارت و پيگيري مشاوران تحصيلي مراكز مشاوره شهرستان تالش در بازه زماني 1400- 1399 تشكيل داد كه از ‌بين آنها با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند تعداد 45 نفر انتخاب شدند. اين تعداد در بين سه گروه مداخله مبتني بر ذهن آگاهي، شناختي- رفتاري و گروه گواه كه به‌طور تصادفي جايگزين شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه افكار خود آيند منفي (ATQ، هولون و همكاران، 1980) جمع‌آوري شد. مداخله مبتني بر ذهن آگاهي در 8 جلسه 2 ساعته و مداخله شناختي- رفتاري در 9 جلسه 2 ساعته هفته‌اي يك‌بار برگزار شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس يك‌راهه  مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد درمان مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش افكار خودآيند منفي موثر است (0/05 p)؛ همچنين درمان شناختي- رفتاري نيز بر كاهش افكار خودآيند منفي موثر گزارش شد (0/05 p). از نتايج نشان داد مداخله درمان مبتني بر ذهن آگاهي تفاوت معناداري ازنظر اثربخشي بر افكار خود آيند منفي با گروه شناختي- رفتاري دارد (0/05 p). نتيجه گيري مي شود درمان مبتني بر ذهن آگاهي در كاهش در افكار خود آيند منفي در داوطلبان كنكور داراي علائم جسماني مؤثرتر است.