اثربخشي زوج درماني پارادوكسي(PTC) بر تعارضات زناشويي و تنظيم هيجان زوجين ناسازگار

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي زوج درماني پارادوكسي (PTC) بر تعارضات زناشويي و تنظيم هيجان در زوجين ناسازگار صورت پذيرفت. طرح پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل زوجين داراي تعارضات زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاييز و زمستان سال 1400 بودند كه جهت شركت در اين پژوهش، رضايت آگاهانه داشتند. تعداد نمونه نهايي در پژوهش حاضر 18 زوج داراي تعارضات زناشويي بود كه به شيوه نمونه‌گيري غيرتصادفي(در دسترس و هدفمند) انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند (9 زوج در گروه آزمايش و 9 زوج در گروه گواه). ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه تعارض زناشويي (براتي و ثنايي، 1375) و پرسشنامه تنظيم هيجان (گروس و جان، 2003) بود. پس از جمع‌آوري پرسشنامه‌ها و استخراج داده‌هاي خام، تجزيه و تحليل داده‌هاي حاصل از اين پژوهش توسط نرم افزار  spss-23  و با استفاده از تحليل كواريانس تك متغيره صورت گرفت. نتايج نشان داد كه زوج درماني پارادوكسي بر تعارضات زناشويي و تنظيم هيجان در زوج‌هاي داراي تعارضات زناشويي تاثير معنادار و مطلوبي دارد (001/0 p) و باعث كاهش تعارضات زناشويي و بهبود تنظيم هيجان در زوجين داراي تعارضات زناشويي  مي‌گردد. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه روان درمانگران از اين شيوه درماني مي‌توانند براي درمان زوجيني كه داراي تعارض هستند استفاده كنند.