مقايسه اثربخشي بسته‌هاي آموزش مثبت ‌نگر، تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي بر بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش روان‌درماني مثبت‌‌نگر، تاب آوري پنسيلوانيا و شناخت‌ درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي بر بهزيستي تحصيلي دانش‌آموزان بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-‌ پس‌آزمون و گروه كنترل با پيگيري دوماهه بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان پسر سال سوم دوره متوسطه اول مدارس دولتي شهرستان شهركرد در سال تحصيلي 1400-1399 بود كه با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس، 60 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در چهار گروه آزمايش و گواه (هركدام 15 نفر) جايگزين و هر يك از گروه‌هاي آزمايش، طي 6 جلسه، هر هفته دو بار، تحت آموزش برنامه‌هاي روان‌درماني مثبت‌نگر (سليگمن و همكاران، 2013)، تاب‌آوري پنسيلوانيا (سليگمن و همكاران، 2009) و شناخت‌ درماني مبتني بر ذهن‌آگاهي (سگال و همكاران، 2012) قرار گرفتند و گروه گواه مداخله‌اي دريافت ننمود. ابزار پژوهش، پرسشنامه بهزيستي تحصيلي (AWBQ) تومينين-سويني و همكاران (2012) بود و براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها، از روش تحليل واريانس آميخته استفاده شد. نتايج حاكي از تأثير معني دار آموزش برنامه مثبت‌‌نگر، تاب آوري و ذهن‌‌آگاهي بر بهزيستي تحصيلي بر مقياس هاي ارزش مدرسه (20/558 = F)، فرسودگي نسبت به مدرسه (29/59 =F)، رضايت‌مندي تحصيلي (11/403 =F)، درآميزي با تكاليف مدرسه (8/608 =F) و ثبات اين برنامه‌ها در اثرگذاري، در مرحله پيگيري بود (05/0= P) ولي تفاوت معناداري بين سه نوع مداخله در مقايسه با همديگر وجود نداشت. نتايج نشان مي‌دهد هر سه مداخله با تغذيه منابع مقابله‌اي و تقويت پرطاقتي و سرمايه روان‌شناختي يادگيرندگان، در تقويت انگيزه، پيشرفت و بهزيستي تحصيلي آن‌ها مؤثر واقع مي‌شود.