اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر شفقت‌ورزي بر عاطفه مثبت و اسناد خصمانه زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي مبتني بر شفقت ورزي بر عاطفه مثبت و اسناد خصمانه زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي بود. اين پژوهش از نوع  نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل با مرحله پيگيري دو ماهه بود. جامعه آماري شامل كليه زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي بود كه جهت استفاده از خدمات روان‌شناختي در سال 1401- 1400به كلينيك‌هاي روان‌شناسي (تحت پوشش سازمان بهزيستي) شهر تهران مراجعه كرده بودند. نمونه آماري شامل 30 نفر از اين زنان بود كه به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. سپس، به‌طور تصادفي 15 نفر در گروه گواه و 15 نفر در گروه آزمايش جايگذاري شدند. گروه مداخله آموزش مهارت هاي مبتني شفقت ورزي را طي 8 جلسه 90 دقيقه اي هفته اي يكبار دريافت كردند. داده ها با استفاده از مقياس مقياس كنترل عواطف ويليامز و همكاران (ACQ) (1997) و اسناد خصمانه آرنتز و همكاران (HDQ) (2003) جمع آوري و به روش تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اثر اصلي گروه براي عاطفه مثبت (F=94/2 ،P 0/05 ،ƞ^2= 0/771) و براي اسناد خصمانه (F=12/9 ،P 0/05 ،ƞ^2= 0/315) معنادار است. در متغير عاطفه مثبت اثر اصلي سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (F=13/5 ،P 0/05 ،ƞ^2= 0/327) و در متغير اسناد خصمانه (F=6/37 ،P 0/05 ،ƞ^2= 0/185) معنادار گزارش شده است. كه 89 درصد از عاطفه مثبت و اسناد خصمانه را گزارش كرد. نتيجه گيري مي شود آموزش مهارت هاي مبتني بر شفقت ورزي بر بهبود عاطفه مثبت و كاهش اسناد خصمانه اثربخش است. و اين مداخله تا حد زيادي توانست عاطفه مثبت را افزايش و اسناد خصمانه كاهش دهند و از اين‌رو مي توانند در درمان آسيب هاي روانشناختي ناشي از روابط فرازناشويي مفيد باشد.