اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد برتنظيم شناختي هيجان و بخشش زناشويي زنان آسيب‌ديده از بي‌وفايي زناشويي

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر تنظيم شناختي هيجان و بخشش زناشويي زنان آسيب ديده از بي وفايي زناشويي انجام شد. روش پژوهش، نيمه‌ آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه ي آماري شامل كليه ي زنان آسيب ديده از بي وفايي زناشويي مراجعه كننده به مراكز مشاوره ي شهر گرگان در 9 ماهه ي اول سال 1399 بود. با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را در 8 جلسه ي 90 دقيقه‌اي دوبار در هفته دريافت كرد. ابزارهاي پژوهش پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان (CERQ) گارنفسكي و همكاران (2002) و بخشش زناشويي (MFQ) ري و همكاران (2001) بود. داده‌ها با روش تحليل كوواريانس چند متغيري (MANCOVA) با استفاده از نرم افزار 16-SPSS در سطح معناداري 0/05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين پس آزمون گروه آزمايش و گواه در تنظيم شناختي هيجان و بخشش زناشويي تفاوت معناداري در سطح 0/05 وجود دارد .با توجه به نتايج مي توان بيان نمود درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي تواند به عنوان يك مداخله ي مؤثر به منظور بهبود بخشش زناشويي و تنظيم شناختي هيجان در زنان آسيب ديده از بي وفايي زناشويي مورد استفاده قرار گيرد.