تأثير 8 هفته آزمايش پلايومتريك و مقاومتي بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي پسران نوجوان ورزشكار

مقدمه و اهداف: رشته ورزشي دو و ميداني، از‌جمله رشته‌هاي ورزشي پايه و پر‌مدال در مسابقات جهاني و المپيك است و لازمه موفقيت در آن بهبود عملكرد ورزشكاران در سنين پايه است؛ بنابراين هدف از پژوهش حاضر، تأثير 8 هفته آزمايش پلايومتريك و مقاومتي بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي (انعطاف‎پذيري، تعادل، توان و سرعت) پسران نوجوان ورزشكار (دو و ميداني) بود. مواد و روش‌ها: روش اين پژوهش نيمه‏تجربي بود و با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه كنترل انجام شد. جامعه آماري پژوهش را نوجوانان دو و ميداني‌كار 12 تا 17 ساله تشكيل دادند. نمونه آماري شامل 45 نفر از نوجوانان تيم‌هاي فعال در ليگ‌هاي استان تهران بودند كه به‌صورت تصادفي در 3 گروه آزمايشات پلايومتريك، مقاومتي و كنترل ( هر 3 گروه با تعداد 15 نفر) قرار گرفتند. در اين مطالعه، برنامه آزمايشي شامل ۸ هفته آزمايش (هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقيقه) براي گروه‎هاي آزمايش بود. گروه كنترل نيز در تمرينات معمول تيم‌هاي خود شركت كردند. براي بررسي توان از آزمون سارجنت، براي بررسي سرعت از آزمون دوي سرعت 30 متر، براي بررسي تعادل پويا از آزمون تعادل تست ستاره و براي ارزيابي انعطاف‏پذيري از آزمون تخته انعطاف‏پذيري استفاده شد. براي تحليل داده‌ها در كنار آمار توصيفي (ميانگين، انحراف‌معيار و غيره) از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بونفروني در نسخه 24 نرم‏افزار SPSS استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد 8 هفته آزمايش پلايومتريك و مقاومتي بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي پسران نوجوان دو و ميداني‌كار نسبت به گروه كنترل اثر معناداري دارد. نتايج آزمون تعقيبي نشان داد گروه آزمايش پلايومتريك بر متغيرهاي منتخب بيومكانيكي نسبت به گروه آزمايش مقاومتي در پسران 12 تا 17 ساله اثربخشي بيشتري دارد. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش مي‌تواند درزمينه ارتقاي عملكرد جسماني ورزشكاران نوجوان دووميداني مؤثر باشد و بهبود ركوردها را در رقابت‌هاي آن‌ها افزايش دهد.