مطالعه نظري برهمكنش كلرامبوسيل و ملفالان با سطح نانولوله كربني به عنوان نانوحامل در محيط آبي

كاربرد زيستي نانولوله هاي كربني در دارورساني هدف اصلي ما در اين پژوهش است. به اين منظور به بررسي امكان برهم كنش كلرامبوسيل و ملفالان با سطح خارجي نانولوله ي كربني به عنوان حامل دردو فاز گازي و محلول پرداخته ايم . در نخستين مرحله، هر يك از ساختار ها با استفاده از محاسبات مكانيك كوانتمي مدل سازي شدند و در مرحله بعدي، انرژي آزاد حلال پوشي و انرژي آزاد برهم كنش در فاز محلول با استفاده از شبيه سازي مونت كارلو و روش اختلال  مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج محاسبات نظريه تابعيت چگالي در فاز گازي نشان داد كه هر دو دارو قابليت برهم كنش با نانولوله كربني را دارند. محاسبات شبيه سازي مونت كارلو نشان داد كه برهم كنش داروها با نانولوله كربني، حلاليت آنها را در محلول آبي افزايش مي دهد كه باعث افزايش كاربردهاي دارويي مي شود. انرژيهاي آزاد بر هم كنش در فاز محلول نشان داد كمپلكس ملفالان با نانولوله كربني پايدارتر از كلرامبوسيل است كه كاملا با نتايج فاز گازي سازگار است.