بررسي گونه‌هاي معنايي در منظر يادماني معاصر (مطالعه موردي: مناظر يادماني صد ساله اخير ايران)

رويكردهاي نوين بين‌المللي در طراحي منظر يادمانهاي معاصر، از لحاظ معنايي داراي طراحي تخصصي منظر در فضاهاي عمومي شهري هستند كه در مناظر يادماني ايران اين امر نيازمند مطالعات جامع در اين زمينه مي‌باشد. هدف پژوهش حاضر تدوين مدل گونه‌شناسي معاني صريح و ضمني منظر يادماني معاصر در مصاديق يك‌سده اخير ايران ‌است. بر‌اين‌اساس معاني صريح منظرعيني از طريق «گونه‌هاي‌كالبدي‌يادماني»، معاني ضمني منظر‌ذهني به‌واسطه «گونه‌هاي‌روايي يادماني» و همچنين معاني صريح-ضمني با «گونه‌هاي كهن‌الگويي يادمانها» مطالعه‌شده‌است. به منظور شكل‌گيري مدل‌فرضي، دسته‌بندي‌گونه‌ها براساس بررسي‌متون انجام‌شده و جهت آزمون‌ مدل‌فرضي، تمامي مولفه‌هاي استخراجي، با انتخاب تصادفي دو‌ نمونه‌موردي، به‌شيوه قياسي مورد تحليل قرارگرفته‌است. پژوهش‌كيفي حاضر به‌روش تحليلي-تطبيقي و انتخاب نمونه‌ها با ابزار‌مشاهده، بررسي‌متون و مصاحبه بامتخصصين حوزۀ معماري‌منظر و معماري صورت‌گرفته‌است. يافته‌ها بيانگرآن ‌است كه درگونه‌شناسي مناظر‌يادماني معاصرايران، گونه‌هاي‌كالبدي شامل «گونه‌هاي مقياس‌كلان، مقياس‌مياني و مقياس‌خرد شهري»، گونه‌هاي‌روايي حامل «گونه‌هاي روايي-ارزشي‌جمعي، روايي-مكاني و روايي-فردي» و گونه‌هاي آركي‌تايپي دربرگيرنده «گونه‌هاي نور-آب، گنبد-طاق، قبرتهي و استلا» مي‌باشد.