تأثير شخصيت فعال بر سازگاري شغلي با نقش ميانجي شكوفايي در كار كاركنان

اهداف: شخصيت فعال، كه به استعداد فرد نسبت به رفتارهاي فعالانه براي تأثيرگذاري بر تغييرات معنادار در محيط اشاره دارد، عامل مهمي است كه بر شكل گيري سازگاري شغلي تأثير ميگذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير شخصيت فعال بر سازگاري شغلي با نقش ميانجي شكوفايي در كار كاركنان انجام شد. روش كار: اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه ي گردآوري اطلاعات، توصيفي- تحليلي از نوع پيمايشي و نحوه ي جمع آوري داده با استفاده از پرسش نامه بوده است. در پژوهش حاضر از پرسش نامه ي استاندارد جهت سنجش شكوفايي در كار(porath و همكاران 2012 )، سازگاري شغلي(Hou و همكاران2012)استفاده شد و شخصيت فعال(Bateman Crant ،2013) استفاده شد. جامعه ي آماري مورد مطالعه شامل كليه ي كاركنان دانشگاه جندي شاپور اهواز به تعداد 500 نفر بود. حجم نمونه، طبق جدول مورگان 271 نفر محاسبه گرديد. در اين پژوهش پايايي از روش آلفاي كرونباخ و روايي از طريق روايي صوري و محتوايي مورد تأييد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل فرضيه ها از نرم افزار ايموس استفاده شده است. يافته ها: يافته ها نشان داد كه شخصيت فعال بر سازگاري شغلي با نقش ميانجي شكوفايي در كار كاركنان تأثير دارد. تأثير شكوفايي در كار بر سازگاري شغلي، تأثير شخصيت فعال بر سازگاري شغلي و تأثير شخصيت فعال بر شكوفايي در محل كار مورد تأييد قرار گرفت. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه شخصيت فعال، ابتدا باعث پيشرفت افراد در محل كار شده كه به نوبه ي خود منجر به بهبود سازگاري شغلي ميشود. توصيه ميگردد مشاوران شغلي مداخلات مؤثرتري براي افزايش سازگاري شغلي كاركنان طراحي كنند.