بررسي تناسب آنتروپومتريكي كارشناسان آزمايشگاه‌هاي علمي- تحقيقاتي با ايستگاه‌هاي كاريشان: مطالعه‌ي موردي در دانشگاه علوم پزشكي همدان

اهداف: اختلالات اسكلتي-عضلاني ناشي از شغل، در بين مشاغل‌ آزمايشگاهي بسيار شايع مي‌باشد. يكي از مهم‌ترين علل اختلالات، عدم تناسب فرد با ايستگاه‌ كاري مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، بررسي تناسب آنتروپومتريك كارشناسان آزمايشگاه‌هاي علمي–تحقيقاتي‌ با ايستگاه‌هاي كاريشان در پرديس دانشگاه علوم پزشكي همدان در سال ۱۴۰۱مي‌باشد. روش ‌‌‌كار: جهت بررسي شـيوع اخـتلالات اسكلتي- عضلاني مرتبط با كار، از پرسش‌نامه‌ي Nordic و براي ارزيابي پوسچر روش نِرپا (Novel Ergonomic Postural Assessment) NERPA استفاده شد. ابعاد آنترپومتري كاربردي و مشخصات ايستگاه كار ثبت گرديد. سپس به بررسي تطابق افراد با ايستگاه‌ كاري پرداخته و مداخلاتي جهت بهبود ايستگاه كاريشان پيشنهاد شد. يافته‌ها: طبق يافته‌ها، بيشترين ميزان شيوع درد در يك‌سال گذشته به ترتيب در نواحي گردن ‌(۶۸/۷ درصد)‌ و كمر ‌(۵۹/۳۷ درصد) بود. ارزيابي پوسچر بدني با استفاده از روش NERPA سطح اقدامات اصلاحي در سطح متوسط و با نياز به مطالعات بيشتر ارزيابي شد. همچنين نمره‌ي گردن با ۴۰/۶۲ درصد، بالاترين امتياز ريسك را به خود اختصاص داد. در اكثر فعاليت‌ها بين ابعاد بدني افراد و ايستگاه كاريشان تطابق وجود نداشت. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه شيوع علائم اختلالات اسكلتي- عضلاني در كارشناسان آزمايشگاه‌هاي ‌تحقيقاتي بالاست و سطوح‌ ريسك ارزيابي ارگونوميكي در سطح ريسك متوسط قرار دارند. به نظر مي‌رسد عدم تناسب آنتروپومتريك با ايستگاه ‌كاري از علل ايجاد پوسچر كاري نامطلوب و در نتيجه شيوع بالاي اختلالات اسكلتي–عضلاني باشد. لذا تأمين تناسب آنتروپومتريك بين كاركنان آزمايشگاه‌هاي تحقيقاتي و ايستگاه‌هاي كاريشان با هدف كاهش اين اختلالات ضروري مي‌باشد.