طراحي مدل نوآوري ديجيتال باز در صنعت بانكداري ايران

مفهوم نوآوري همواره يكي از مفاهيم موردتوجه در مديريت مي‌باشد. در سال‌هاي اخير مدل‌هاي نوآوري پيشرفت‌هاي قابل‌ملاحظه‌اي كرده‌اند كه جديدترين آن‌ها نوآوري مبتني بر فناوري اطلاعات و مدل‌هاي نوآوري باز مي‌باشد. استفاده از اين مدل‌هاي نوين در صنعت بانكداري - كه با مفاهيمي نظير رقابت شديد، پويايي و پيچيدگي فزاينده شناخته مي‌شود - به جهت فقدان مفهوم‌پردازي و تبيين چيستي و چگونگي به‌كارگيري، بيش‌ازپيش ضروري مي‌باشد چراكه اين موضوع مسير را براي ارتقاي نوآوري در ارائه خدمات بانكي هموار خواهد كرد. دراين‌راستا هدف پژوهش حاضر طراحي مدلي نوين مبتني بر نوآوري ديجيتال باز در نظام بانكي مي‌باشد. بدين‌منظور با تكيه‌بر مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته و عميق با نمونه 15 نفره خبرگان، مدل مفهومي نوآوري ديجيتال باز استخراج شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد نوآوري ديجيتال باز در صنعت بانكداري كه به مفهوم بهره‌گيري از تجارب تمامي ذينفعان با بهره‌گيري از فناوري‌هاي اطلاعاتي و ارتباطي است از يك طرف متأثر از عوامل متعددي مانند برنامه جامع بانك‌هاي كشور، فشارهاي حاكميتي، تغييرات فناورانه متاثر از پيشرفت‌هاي فناوري اطلاعات و موضوع امنيت سايبري بوده و از طرف ديگر موجب سودآوري و ايجاد مزيت رقابتي پايدار مي‌شود.