تحليل رضايتمندي ساكنان از كيفيت محيط شهري مطالعه موردي: بافت فرسوده شهر اسفراين

مشاركت و دخيل كردن مردم در طرح‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي شهري و رضايت‌مندي ساكنان در هر بافت، ضامن موفقيت طرح‌هاي شهري مي‌باشد. رضايتمندي شهروندان از كيفيت محيط در رابطه با اجراي طرح‌هاي عمراني مهم‌ترين دستاورد مشاركت شهروندان محسوب مي‌شود. اين پژوهش با هدف ارزيابي ميزان رضايتمندي شهروندان اسفرايني از اجراي طرح بهسازي و نوسازي بافت‌هاي فرسوده اين شهر پرداخته است. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش تحقيق، توصيفي و تحليلي مي‌باشد. جامعه آماري ساكنان بافت فرسوده شهر اسفراين مي‌باشد كه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر به‌عنوان حجم نمونه به روش تصادفي ساده انتخاب گرديده‌اند. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه شاخص كيفيت اقتصادي كمترين نقش را با ميانگين 2.12 در ميزان رضايتمندي ايفا مي‌كند. شاخص كيفيت اجتماعي با ميانگين 3.32 بيشترين ميانگين را داراست و ميانگين شاخص كيفيت كالبدي و كيفيت زيست‌محيطي نيز با 2.85 و 2.78 كمتر از سطح متوسط ارزيابي مي‌شود. درمجموع ميانگين كل شاخص‌ها با مقدار 2.71 و خطاي 0.001 نشان‌دهنده آن است كه براي تقويت سطح رضايتمندي ساكنان بايد همه شاخص‌هاي كيفيت محيطي تقويت شوند تا به ميانگين بالاتري برسند. همچنين ازنظر مشاركت ساكنين در بهبود كيفيت محيطي بيشترين ميانگين مربوط به مشاركت فيزيكي و كمترين ميانگين مربوط به مشاركت مالي بوده است. همچنين نتايج نشان داده كه ضريب همبستگي ميان متغير رضايتمندي از اجرا با متغيرهاي مشاركت مالي (0.407 = r)، مشاركت ذهني (0.318 = r) و مشاركت (0.325 = r) مثبت و معنادار بوده است. نتايج نشان داده است كه با افزايش متغيرهاي مشاركت مالي، مشاركت ذهني و مشاركت، رضايتمندي از اجرا افزايش مي‌يابد.