سياست حافظه، خاطره جمعي و امنيت ملي

حافظه تاريخي و خاطره جمعي از مهمترين مؤلفه ‏هاي سرمايه فرهنگي هستند كه به مثابه يك لوح و شناسنامه، سبك زندگي، جهان‏بيني و ريشه ‏هاي تمدني يك ملت در آنها بازتاب مي‏ يابد و صيانت از آنها نيز از آن رو نيازمند حساسيت سياست‏گذاران است كه ميراث فرهنگي مذكور، مبناي شكل ‏گيري هويت اجتماعي و ملي مي ‏باشد. حفظ، تقويت و ترميم حافظه يا خاطره جمعي، كه در قالب سياست حافظه تجلي مي ‏يابد، در دنياي مدرن اهميتي مضاعف يافته است، چراكه شهرونداني كه به واسطه رسانه‏ هاي جمعي، در معرض مؤلفه ‏هاي فرهنگي ساير جوامع قرار دارند، در صورت ناآشنايي با فرهنگ سرزمين خود، لاجرم ارزش ‏ها و نمادهاي فرهنگ‏ هاي ديگر را وام گرفته و به رنگ آنها درخواهند آمد. مقاله حاضر، ضمن مرور اجمالي ادبيات نظري و تجربي موجود درباره سرمايه فرهنگي و سياست حافظه و اهميت آن براي امنيت ملي، برخي از روندهاي آسيب‏ زا در حوزه خاطرات و روايات دفاع مقدس را به‏ صورت موردي بررسي كرده و راهبردهايي براي سياستگذاري مطلوب ‏تر ارائه كرده است.