معماي امنيت- هويت و بازخيزي گفتمان باستان‌گرايي

گفتمان‌ها همواره در پيكار و ستيز باهم‌اند و در اين ميان، گاه برجستگي مي‌يابند و گاه به حاشيه مي‌روند. حاشيه‌اي‏ شدن به معناي نابودي نيست، بلكه به معناي از دست‏ دادن توان كنش‌گري سياسي و خفته ‏ماندن است. خفته‏ ماندن هميشگي نيست بدين معنا كه همواره امكان بازگشت بازندگان و برون‌رفت سوژه‌ها از جايگاه سوژگي و بازيابي توان كنش‌گري سياسي وجود دارد. اينك گفتمان باستان‌گرايي بازنمون چنين بازگشت و برون‌رفتي است كه نمود آن را مي‌توان هم در پهنه‌ اجتماع و هم در سپهر رسانه ديد؛ از اين‌ رو، نوشتار كنوني، مي‌كوشد بدين پرسش پاسخ دهد كه «زمينه‌هاي بازخيزي اين گفتمان در ايران كنوني كدام‌اند؟» با بهره‌گيري از نظريه‌ «معماي امنيت هويت» و روش‌شناسي «گفتماني– شناختي،» نشان داده مي‌شود كه اين بازخيزي در هويت‌سازي تك‌ساخت جمهوري اسلامي، گروه‌بندي‌هاي گفتماني، نابرابري‌هاي ميان‌فرهنگي و احساس خودگسلي و هراس هستي‌شناختي هواداران فرهنگ باستان ريشه دارد. همچنين اين بازخيزي را مي‌توان پيكربندي گونه‌اي هويت مقاومت دانست.