رويكردي نظري به گذار در مفهوم حكمراني در انديشه سياسي معاصر

مقاله حاضر كوششي است براي درك چگونگي گذار در شيوه حكمراني در نظريه سياسي و تحليل رويكردهاي نظري آن. با توجه به آنكه طي چهار دهه گذشته تغييرات محسوسي در چهره قدرت در سطح نظام سياسي و عملكرد دولت‌ها رخ داده است لذا مناظرات درباره كاهش قدرت دولت‌ها و ظهور بازيگران متعدد سياسي و فراسياسي و تغييرات در شكل حكمراني به‌عنوان يكي از مباحث اساسي در دوره جديد مطرح مي‌شود. مقاله پيش رو در جهت پاسخ به اين پرسش اساسي است كه انديشه سياسي معاصر به ماهيت گذار از سياست حكومت چه رويكردي داشته است؟ در پاسخ به اين پرسش دو امكان مناقشه نظري موردبررسي قرار مي‌گيرد: ديدگاه اول يا جريان اصلي انديشه سياسي، به گذار از حكومت به حكمراني نظر داشته و در مقابل جريان انتقادي (ديدگاه دوم) از نقش متفاوت و نوپديد قدرت كه در اينجا حكومت‌مندي ناميده مي‌شود، به رويكرد ايجابي جريان اصلي تشكيك مي‌كند. مقاله حاضر با بيان سه رويكرد نظري مربوط به گذار در شيوه حكمراني و تحليل سه سطح حكومت، حكمراني و حكومت‌مندي، به بيان ديدگاه‌هاي متفكران آن‌ها پرداخته و ابعاد مختلف اين مجادله را تبيين مي‌كند.