واكاوي ساحت‌هاي وجودي پست‌مدرن در نمايشنامۀ «ابن الرومي في مدن الصفيح» اثر عبدالكريم برشيد

فراداستان از برجسته‌ترين اشكال ادبي در ادبيات پست‌مدرن محسوب مي‌شود. در اين ميان ويژگي وجودشناسي در فراداستان اين امكان را فراهم مي‌آورد تا به مسائل فلسفي-وجودي با رويكردي پسامدرن و بدون نظم در طرح افكار نويسنده نگريسته شود و ارتباط تنگاتنگي با ويژگي‌هايي همچون عدم قطعيت، تصنع‌گرايي، تشويش زماني و ورود نويسنده به متن به عنوان مركز اصلي تشويش وجودي در داستان، برقرار گردد. اين پژوهش بر آن است تا مشخصۀ فراداستانيِ وجودشناسي را در نمايشنامۀ پسامدرن «ابن الرومي في مدن الصفيح» اثر عبدالكريم برشيد، مورد واكاوي قرار دهد. لذا با تكيه بر روش توصيفي-تحليلي در پي پاسخ‌گويي به اين پرسش است كه چگونه مرزهاي وجودي در نمايشنامۀ «ابن الرومي في مدن الصفيح» تحت تأثير پسامدرنيسم قرار گرفته‌اند؟ رهيافت اوليۀ تحقيق نشان مي‌دهد عبدالكريم برشيد بيش‌ترين تأثير را در آراي وجودي متن داشته و توانسته مرزهاي وجودي را گاهي با ديد داناي كل تغيير دهد. عدم قطعيت و تشويش زماني نيز در مرز بين هستي و نيستي بسيار نقش داشته‌اند تا جايي كه تاريخ‌نگاري نويسنده با شخصيت‌هاي دروني متن به تشويش و شكست زماني نيز منجر گشته ‌است. همچنين، بيان واضح نويسنده از طريق يك متن ساختگي منجر به قرار دادن خواننده بين دو مرز واقع و خيال شده و مرزهاي وجودي نيز باري ديگر برهم‌خورده‌اند.