شناسايي عوامل مرتبط بر تاب‌‌آوري اجتماعي در شرايط شيوع بيماري كوويد- 19 (مورد مطالعه: شهروندان بالاي 18 سال شهر همدان)

هدف: شناسايي عوامل مرتبط با تاب‌‌آوري اجتماعي در شرايط شيوع كوويد-19 و تعيين اثرات مستقيم و غير مستقيم عوامل مذكور در ميزان تاب‌‌آوري اجتماعي در ميان شهروندان همدان مي‌‌باشد. متغير وابسته در اين بررسي ميزان تاب‌‌آوري اجتماعي و متغيرهاي مستقل، عواملي چون، آگاهي، نگرش، سرمايه‌‌ي اجتماعي، دسترسي به منابع و… است. روش مطالعه: روش پژوهش علّي همبستگي مي‌‌باشد و روش گردآوري داده‌‌ها زمينه‌‌يابي (پژوهش پيمايشي) بوده است. روش نمونه‌‌گيري تصادفي خوشه‌‌ايي چندمرحله‌‌ايي و جمع‌‌آوري داده‌‌ها با استفاده از پرسش‌‌نامه‌‌ي محقق‌‌ساخته با سنجش پايايي و روايي انجام گرفته است. جامعه‌‌ي آماري شامل كليه‌‌ي شهروندان بالاي 18 سال شهر همدان مي‌‌باشد كه با استفاده از فرمول كوكران 382 نفر به‌‌عنوان نمونه‌‌ي آماري انتخاب شدند. يافته‌‌ها: نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان داد، متغيرهاي آگاهي، نگرش، سرمايه‌‌ي اجتماعي، امنيت شغلي، پايگاه اجتماعي و اقتصادي و سن افراد رابطه‌‌ي مثبت و معناداري با تاب‌‌آوري اجتماعي دارند. اما تاب‌‌آوري در ميان زنان و مردان تفاوت معناداري را نشان نداد؛ نتايج رگرسيون چندمتغيره نشان داد، حدود 28 % تغيير در واريانس متغير تابآوري اجتماعي در شهر همدان، ناشي از تغييرات در متغيرهاي مستقل است. نتيجه‌‌گيري: نتايج نشان داد، تاب‌‌آوري شهروندان همدان در سطح پاييني قرار دارد. ضمن اينكه، متغير سرمايه‌‌ي اجتماعي مهم‌‌ترين متغير مؤثر در ميزان تاب‌‌آوري اجتماعي در نتايج تحليل مسير به دست آمد.