نقش‌آفرينان سياست‌گذاري بين‌المللي شدن آموزش عالي در نظام علم و فن‌‌آوري ايران (كاركردها، نهادها)

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحي مدل و نقشه‌‌ي راه آموزش عالي با رويكرد بين‌المللي شدن و اعتبارسنجي آن انجام شده است. روش مطالعه: پژوهش كيفي از نوع داده‌‌بنياد كلاسيك است. مشاركت‌كنندگان شامل 20 نفر از صاحب‌نظران و استادان و پژوهشگران حوزه‌‌ي آموزش عالي مي‌باشند كه به روش هدفمند نمونه‌گيري و سپس به‌صورت نيمهساختاريافته مصاحبه شده‌اند. داده‌ها به كمك نرم‌افزار MAXQDAv2020 كدگذاري شده و براي اعتباريابي الگوي پژوهش از شاخص‌هاي مقبوليت اشتراوس و كوربين، تكنيك بازديد توسط اعضا و رويكرد خودبازبيني توسط محقق استفاده شده است. يافته‌ها: براساس يافته‌ها مهم‌ترين نهادهاي تأثيرگذار بر بين‌المللي‌سازي آموزش عالي 5 دسته، يعني نهادهاي سياست‌گذار كلان، نهادهاي واسطه‌‌ي پياده‌سازي سياست‌ها، نهادهاي اجرايي، نهادهاي سياست‌گذار اجرايي و نهادهاي سياست‌گذار برنامه‌اي مي‌باشند. همچنين، مهم‌ترين كاركردها اين نهادها در جهت بين‌المللي‌سازي آموزش عالي شامل كاركردهاي سياست‌گذاري، تنظيم‌گري، تسهيل‌گري و ارائه‌‌ي خدمات مي‌باشد. نتيجه‌گيري: بنابر نتايج بيان مي‌شود كه جهت حركت به‌‌سمت بين‌المللي شدن علاوه‌‌بر ساختار درون دانشگاه‌ها و آموزش عالي نهادها، كل محيط خارج از دانشگاه نيز در اين امر دخيل هستند؛ چراكه نتايج آن به خارج از دانشگاه نيز برخواهد گشت؛ بنابراين زماني قادر خواهيم بود در مسير بين‌المللي شدن حركت كنيم كه علاوه‌‌بر نهاد دانشگاه كل كشور و نظام در حركت به‌‌سمت بين‌المللي شدن داراي عزم و اراده‌‌ي جدي، سياست، برنامه، سند، قانون و چشم‌انداز باشد و نقش، كاركرد و ارتباط تك‌‌تك اين نهادهاي كشور بايد مشخص گردد تا بتوان در اين مسير گام درست برداشت.