بررسي جامعه‌شناختي ارتباطِ انزواي اجتماعي و سلامت معنويِ نابينايان (جامعۀ نابيناي شهر شيراز)

اهداف: پژوهش حاضر با هدف سنجش ميزان انزواي اجتماعي و سلامت معنوي و همچنين ارتباط اين دو متغير در افراد با آسيب بينايي انجام شد. جامعۀ آماري اين تحقيق نابينايان شهر شيراز تحت پوشش بهزيستي بودند. روش نمونه‌گيري اتخاذشده، نمونه‌گيري تصادفي بود. براي تحليل آماري اين پژوهش از نرم‌افزار SPSS استفاده شد. دو دسته پردازش اصلي روي داده‌ها انجام شد و براي اين كار از آمار توصيفي و آمار استنباطي استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه انزواي اجتماعي پاسخگويان در حد متوسط به بالا است. همچنين يافته‌ها نشان داد كه در سطح تحليل استنباطي، آزمون‌هاي بين متغيرهاي سن، جنسيت، شدت معلوليت، علت معلوليت و مدت معلوليت با انزواي اجتماعي معنادار نيست. ولي آزمون‌هاي بين متغيرهاي درآمد، وضعيت اشتغال، وضعيت تأهل، سطح تحصيلات، حمايت اجتماعي و سلامت معنوي با انزواي اجتماعي معنادار است. همچنين در تحليل چند متغيره مشخص شد كه تنها سه متغير سلامت معنوي، درآمد و اشتغال، تغييرات انزواي اجتماعي نابينايان را تبيين مي‌كند. در مجموع، نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در تبيين انزواي اجتماعي افراد داراي آسيب بينايي در شيراز، سطح تبيين‌كنندگي عوامل اجتماعي اكتسابي بسيار بيشتر از ساير عوامل است و از اين رو، سياست‌گذاري‌ها بايستي به سمت بهبود شرايط اجتماعي زندگي اين قشر پيش رود.