الزامات استقرار نظام احسان و نيكوكاري (مطالعه موردي: سازمان‌هاي غير‌دولتي آلمان)

اهداف: در دنياي كنوني، سازمان‌هاي غير‌دولتي متعلق به آن در بسياري از حوزه‌ها ازجمله حوزۀ رفاهي حضور خود را به اثبات رسانده‌اند و به‌نظر مي‌رسد با مديريت و ساماندهي آن‌ها، جايگاهي غير‌قابل‌اغماض در استقرار نظام احسان و نيكوكاري دارند. هدف پژوهش، بررسي چگونگي پارادوكسيال استقلال در عين وابستگي سازمان‌هاي غير‌دولتي آلمان (اصل تبعيت) و مكانيسم‌هاي پاسخگويي آن‌ها در مقابل‌نهادهاي تنظيم‌گر بوده‌است. روش مطالعه: اين پژوهش با رويكرد كيفي و روش اسنادي انجام شده است. يافته‌ها: بر اساس نتايج پژوهش، سهم سازمان‌هاي مذكور در آلمان با حفظ استقلال از دولت در ارائۀ خدمات به افراد نيازمند در حال گسترش است و جهت پاسخگويي به دولت و دستگاه‌هاي دولتي از پنج مكانيسم پاسخگويي استفاده مي‌كنند. در سازمان‌هاي همتا در ايران از يك‌سو، به دليل وجود يك رابطۀ غيركاركردي، استقلال در عين وابستگي در آن‌ها شكل نگرفته‌است و از سوي ديگر به دليل عدم‌وجود يك نظام تنظيم‌گر و يك مكانيزم هماهنگ‌كننده، ارزيابي عملكرد آن‌ها عملاً صورت نمي‌پذيرد. نتيجه‌گيري: بر مبناي يافته‌هاي پژوهش و در راستاي كاربردي نمودن اين نتايج در استقرار نظام احسان و نيكوكاري مي‌توان چند توصيه را در مورد سازمان‌هاي همتا در ايران مطرح نمود: 1. در ارائۀ خدمات به محرومين، سازمان‌هاي مذكور را در فرايند سياست‌گذاري دخيل نمود. 2. جهت ارائۀ هرچه بهتر خدمات به اقشار نيازمند، يك تقسيم كار مديريت‌شده بين سازمان‌هاي دولتي و غير‌دولتي صورت پذيرد. 3. دولت نقش نظارتي خود را حفظ نمايد و از سازمان‌هاي متولي گزارش‌هاي ادواري طلب نمايند. 4. جهت ممانعت از موازي كاري بين نهادهاي متولي، حمايت‌ها فردمحور و بر پايۀ كد ملي افراد باشد. 5. مأموريت و شرح وظايف سازمان‌هاي متولي، بر اساس سطح توانمندسازي و قابليت سازماني آن‌ها باشد. 6. سامانه‌اي مشخص جهت اعمال شفافيت در كمك‌رساني نهادهاي دولتي و غير‌دولتي راه‌اندازي شود.