گونه‌شناسي تفاسير الاهياتي مسيحيت كاتوليك از سازگاري يا ناسازگاري مذهب كاتوليك با اعلاميه جهاني حقوق بشر

اعلاميه جهاني حقوق بشر با ادعاي احترام به شأن انسان، آزادي و حقوق مترتب بر بشر در سال 1948، و در 30 ماده به تصويب سازمان ملل رسيد. در اين اعلاميه بر مباحثي همچون حقوق شخصي، مدني، سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي انسان تأكيد شده است. اين نوشتار با توجه به اشكالات حقوق بشري كه در مقايسه با ديدگاه‌هاي اسلامي مطرح مي‌شود در صدد است بررسي كند كه در كليساي كاتوليك درباره حقوق بشر چه ديدگاه‌هايي وجود دارد. در مسيحيت كاتوليك سه گونه تفسير الاهياتي، در مواجهه با مباحث حقوق بشري صورت گرفت. در اين گونه‌هاي تفسيري، برخي معتقدند مباحث حقوق بشري و آيين مسيحيت با يكديگر سازگار بوده و ارتباط وثيقي با ‌هم داشته و مباني كتاب مقدسي تضمين‌كننده اين ارتباط است. گروهي نيز با موضع‌گيري در برابر سكولارها معتقدند مبانيِ حقوق بشري، بالضروره الاهياتي‌اند و خود، در كتاب مقدس ريشه دارند. دسته سوم، بالعكس، بر ناسازگاري الاهيات مسيحي و حقوق بشر پافشاري مي‌كنند. اين نوشتار با رويكردي توصيفي‌تحليلي و با روش تحليل محتواي كيفي مقوله حقوق بشر را معرفي، و گونه‌هاي مختلف تفاسير كاتوليك از اعلاميه جهاني حقوق بشر را بيان مي كند و ديدگاه سوم را كه مبيِّن ناسازگاري الاهيات مسيحي با حقوق بشر است، منطبق‌تر با مباني الاهياتي مسيحيت كاتوليك مي‌داند. ادله دو ديدگاه اول را مردود مي‌شمرد و شواهدي براي ديدگاه سوم بيان مي‌كند و نتيجه مي‌گيرد كه ماهيت آموزه‌ها و دگماي مسيحي، با اعلاميه جهاني حقوق بشر ناسازگار است و ادعاي سازگاري بيشتر جنبه سياسي دارد.