مسئوليت مدني ناشي از تزريق واكسن كويد ۱۹

زمينه و هدف: بيماري‌هاي عفوني و ويروسي گاه چنان در جامعه پيشرفت مي‌كنند كه براي مهار آنها راه‌هاي خاصي مانند واكسيناسيون عمومي در نظر گرفته مي‌شود؛ زيرا واكسن افزون بر خاصيت پيشگيري از بيماري و سببيت در ارتقاي سلامتي و توسعه جامعه بر بنياد محافظت از جان انسان، اثربخشي سريع دارد. از لوازم واكسني كه در برنامه‌هاي ملي ايمن‌سازي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، بي‌خطر بودن آن است؛ اما گاه افزون بر عوارض جانبي، داراي واكنش‌هاي شديد حتي با درصد شيوع بسيار اندك هستند. اين نوشتار، زيان‌هايي كه در اثر تزريق واكسن كويد ۱۹ رخ مي‌دهد را بررسي كرده و بر يك بنياد فقهي، مسئوليت مدني در اين زمينه را به اثبات رسانده است. مواد و روش‌ها: نوشتار پيشِ رو به شيوه توصيفي و تحليلي، شرايط تحقق زيان ناشي از واكسن كويد ۱۹ و بنياد مسئوليت مدني در اين زمينه را بررسي كرده و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي مسئوليت مدني را در برابر زيان‌هاي ناشي از تزريق اين واكسن مورد ارزيابي قرار داده است.نتيجه‌گيري: بر پايۀ نظريۀ احترام ـ كه داراي پشتوانۀ‌ قرآني و حديثي است و بر حرمت سلامتي افراد و اهميت آن و نيز بر عدم جواز تضييع حقوق ديگران تصريح دارد ـ حق سلامتي افراد نبايد ناديده انگاشته شود. بر همين اساس، در نوشتار حاضر مسألۀ ضمان در برابر زيان‌هاي ناشي از واكسن COVID-19 به اثبات رسيده و با توجه به مشاهدات و وجود نمونه‌هايي دالّ بر ايراد زيان در اثر تزريق واكسن، ضمن موضوع‌شناسي دقيق، حسب مورد، كاشف واكسن، سازندۀ واكسن، دولت به عنوان واردكنندۀ آن و هر فرد يا ارگاني كه سبب خطاي برنامه واكسن بوده و در هر مرحله سبب ايراد زيان گشته‌، به عنوان مسئول جبران زيان شناخته‌شده‌ و بايد خودش يا به كمك بيمه از راه ارش يا ديه از عهدۀ زيان برآيد.