تأثير اجراي برنامه خودمديريتي مبتني بر بحث گروهي به روش مجازي بر كيفيت خواب در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

پيش‌زمينه و هدف: بيماري مولتيپل اسكلروزيس يكي از شايع‌ترين بيماري مزمن و ناتوان‌كننده‌ي سيستم عصبي است. اختلال خواب از مهم‌ترين عارضه‌ي اين بيماري است كه كيفيت زندگي فرد بيمار را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اين پژوهش باهدف بررسي تأثير اجراي برنامه خودمديريتي مبتني بر بحث گروهي به روش مجازي، بر كيفيت خواب در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي با طرح پيش- پس‌آزمون است كه با مشاركت 60 بيمار مراجعه‌كننده به انجمن ام‌اس اروميه در سال 1400 كه با روش در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به دو گروه كنترل و آزمون (هر گروه 30 بيمار) تقسيم شده بودند، انجام گرفت. بيماران گروه مداخله محتواي آموزشي برنامه‌ي خود مديريتي را از طريق بحث با ساير اعضاي گروه در واتس‌آپ در طي 6 جلسه و به مدت يك ماه دريافت نمودند. بيماران گروه كنترل هيچ‌گونه آموزشي دريافت نكردند. پرسشنامه‌هاي كيفيت خواب پيتربورگ و اطلاعات دموگرافيك بيماران قبل و بعد از مداخله توسط بيماران تكميل شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از آماري توصيفي و استنباطي توسط نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 22 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: دو گروه مطالعه به لحاظ متغيرهاي دموگرافيك همگن بودند و تفاوت معني‌داري نداشتند (0.05 p). نتايج آزمون تي زوجي نشان داد كه برخلاف گروه كنترل ميانگين نمره كيفيت خواب بعد از مداخله به‌طور معني‌داري كاهش يافت (0.001=p). همچنين نتايج نشان داد كه ميانگين نمره‌ي كيفيت خواب بعد از مداخله بين دو گروه كنترل و آزمون اختلاف آماري معني‌داري داشت، به‌طوري‌كه بعد از اجراي برنامه‌ي خودمديريتي كيفيت خواب در گروه آزمون به‌طور معني‌داري بهبود پيدا كرد (0.05 p). نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه اجراي برنامه خودمديريتي مبتني بر بحث گروهي به روش مجازي بر كيفيت خواب بيماران مولتيپل اسكلروزيس تأثيرگذار است، بنابراين مي‌تواند به‌عنوان يكي از روش‌هاي بهبود علائم و ارتقاء كيفيت خواب در اين بيماران به‌كار برده شود.