نگرشي نوين به رابطه حقوق عامه و حفاظت از محيط زيست در نظام حقوقي ايران (رويكردي به مفهوم حق-ادعا)

حقوق محيط زيست از جمله شاخه هاي اصلي حقوق عمومي است كه در نظامات مختلف و مباني حقوق كشورهاي گوناگون جايگاه خاصي را دارد و اهميت اين رشته از آن بعد است كه توسعه پايدار به عنوان يك مفهوم بنيادين در دنياي امروز در گرو ارتباط گسترده با اين رشته حقوقي است. اين امر به اندازه اي از اهميت رسيده است كه در كنوانسيون هاي بين المللي نيز به عنوان يك فرآيند ضروري شناخته شده است. اخيرا در نظام ايران تحت قالب حقوق عامه به شناسايي حقوق محيط زيست پرداخته شده است و حتي براي نقض آن مجازات كيفري پيش بيني شده است. هدف از انجام اين تحقيق تبيين ماهيت حق ادعايي حقوق محيط زيست و ارائه راهكارهاي لازم براي حفاظت از آن بوده است. در اين تحقيق مبناي حقوقي محيط زيست در نظام حقوقي ايران بررسي شد و در راستاي انجام پژوهش مشخص شد كه نهاد تقنين در ايران علي رغم ماهيت حق-ادعايي محيط زيست چندان در اين خصوص موفق عمل نكرده است و امكان شناخت حقوق محيط زيست به عنوان يك حق بر توسعه پايدار فراهم است.