بررسي تاثير ترافيك بر انتشار PM2.5 با استفاده از روش رگرسيون وزني جغرافيايي (GWR) (مطالعه موردي شهر اصفهان)

زمينه و هدف: ميزان غلظت PM2.5 (ذرات معلق كمتر از 2.5 ميكرون) به دليل مضرات آن بر سلامت انسان، به يك نگراني عمومي در شهرها مبدل شده است. در اين پژوهش، با توجه به اهميت موضوع آلودگي هوا، اثر شرايط ترافيك شهري بر روي انتشار آلاينده هواي شهري (PM2.5) با استفاده از مدل رگرسيون وزني جغرافيايي (GWR) و درون‌يابي به روش وزن دهي معكوس فاصله (IDW) با بهره‌گيري از نرم‌افزار ArcGIS 10.5 مورد ارزيابي قرار گرفت.روش بررسي: داده‌هاي غلظت PM2.5  در سال 1398 از 9 ايستگاه‌هاي سنجش آلودگي هواي شهرداري اصفهان، داده‌هاي بلوك جمعيتي و ميزان تردد خودرو در شهر جمع‌آوري و وارد مدل GWR گرديد و تهيه نقشه پهنه بندي غلظت آلاينده (به‌صورت فصلي) به روش IDW انجام گرفت.يافته ­ها: پس از اجراي رگرسيون وزني جغرافيايي روي پارامترهاي مدل، به منظور ارزيابي اعتبار مدل، مقدار R^2 محاسبه و به جهت بررسي آزمون خودهمبستگي مكاني از شاخص موران استفاده گرديد. نزديك بودن R^2 ذرات معلق به عدد 1 نشان دهنده كارايي بالاي مدل است. نتايج شاخص موران نشان داد كه مدل GWR مدل خوبي براي بررسي الگوي زماني مكاني ذرات معلق بوده است.بحث و نتيجه­ گيري: پس از مقايسه نقشه‌ها و بررسي پارامترهاي ضريب تعيين، مشخص گرديد كه تردد خودرو و جمعيت (متغيرهاي مستقل) بر روي افزايش آلاينده PM2.5 تأثير مستقيم دارد. همبستگي بالايي با ميزان R^2=0.75 بين آلاينده PM2.5، و متغيرهاي مستقل، به خصوص در فصل تابستان مشاهده شد.