پيش‌بيني تغيير اقليم تهران و يزد در آينده تحت سناريوهاي RCP و توسط مدل LARS-WG

زمينه و هدف: تغيير اقليم موجب تغيير متغيرهاي اقليمي در آينده مي شود. براي پيشگيري از اثرات سوء تغيير اقليم، لازم است متغيرهاي اقليمي براي آينده پيش بيني شوند. هدف اين تحقيق شبيه سازي صحيح بارش و دماي روزانه تهران و يزد، با اقليم خشك، در دوره 2065-2036 تحت اثر تغيير اقليم و با درنظر گرفتن عدم قطعيت ها است. روش بررسي: خروجي هاي مدل CanESM2 تحت سناريوهاي RCPs توسط LARS-WG ريزمقياس شد. در ريزمقياس نمائي، ويژگي هاي مختلف سناريوهاي بزرگ مقياس به سناريوهاي ريزمقياس شده انتقال يافت. در اغلب مطالعات پيشين تنها تغييرات ميانگين ها در نظر گرفته شده است. عدم قطعيت هاي سناريوهاي انتشار و نوسانات اقليمي با به كارگيري سه سناريوي انتشار و توليد 100 سري 30 ساله ي متغيرها براي هر سناريو بررسي شد. لذا دامنه وسيعي از حالات محتمل آينده پيش بيني شد و نتايج مطمئن تري به دست آمد. يافته ها: در آينده دماي تهران و يزد در اغلب ماه هاي سال افزايش مي يابد، اما در بعضي از ماه ها نيز كاهش مي يابد. به‌عنوان نمونه ميانگين دماي حداكثر ماه آوريل (فروردين) در تهران بين 6.1 تا 6.9  و در يزد بين 7.1 تا 8.2 درجه سانتيگراد افزايش مي يابد، اما در ماه سپتامبر (شهريور) دماي حداكثر در تهران تا 2.4 و در يزد تا 0.7 درجه كاهش مي يابد. بارش سالانه در آينده در تهران بين 20% تا 40% و در يزد بين 43% تا 49% افزايش مي يابد. اما تغييرات در ماه هاي مختلف متفاوت است. بحث و نتيجه گيري: آب و هواي تهران و يزد در آينده مي تواند به مقدار زيادي تغيير كند. لذا اتخاذ تدابير سازگاري با تغيير اقليم ضروري است.