تحليل گفتمان انتقادي نقش زنان در سياست‌هاي توسعه اي بعد از انقلاب اسلامي ايران

به دليل اهميت زنان و برابري جنسيتي در توسعه يافتگي يك كشور، اين مقاله به دنبال شناخت نقش زنان در سياست‌هاي توسعه اي بعد از انقلاب اسلامي مي‌باشد.براي شناخت نقش زنان در سياست‌هاي توسعه اي بعد از انقلاب اسلامي ايران از روش تحليل گفتمان انتقادي استفاده شده است. براي دستيابي به هدف اين تحقيق، اسناد ششگانه قوانين توسعه كه بعد از انقلاب اسلامي تصويب شده‌اند مورد تحليل قرار گرفته است.بر مبناي تحليل اسناد قوانين اول تا ششم توسعه سه گفتمان در زمينه نقش زنان در توسعه از يكديگر قابل تمايز هستند.گفتمان اول توسعه جنسيتي نام دارد كه در قانون برنامه‌هاي اول، سوم و چهارم توسعه ظهور يافته و دال‌هاي مركزي آن كاهش نرخ باروري و برابري جنسيتي است. گفتمان دوم توسعه بعنوان تهديدي براي زنان نام دارد. اين گفتمان در قانون برنامه‌هاي دوم و پنجم توسعه شكل گرفته و دال مركزي آن مبارزه با تهاجم فرهنگي است. گفتمان سوم زنان بعنوان عاملان توسعه است كه دال‌هاي مركزي آن افزايش نرخ باروري و بازتوليد نقش‌هاي جنسيتي است و در قانون برنامه ششم توسعه شكل گرفته است. در نتيجه گفتمان سوم، زنان بيش از پيش تبديل به گروه‌هاي آسيب پذير اجتماعي و نيازمند حمايت مي‌شوند و توسعه يافتگي نيز محقق نخواهد شد؛ بنابراين لازم است ميان جمعيت مورد نياز براي توسعه و توسعه جنسيتي تعادلي برقرار گردد.