ارزيابي رابطه مؤلفه‌هاي كالبدي شفابخش محيط‌هاي آموزشي و سلامت روان كاربران (نمونه موردي: دانشجويان دانشگاه مازندران)

زمينه و هدف: افراد ساعات زيادي از عمر خود را در محيط‌ هاي آموزشي مي‌گذرانند، لذا نمي‌توان از تأثير مستقيم عوامل محيطي بر سلامت روان و فشار رواني (استرس)، چشم‌پوشي كرد. باتوجه‌به تأثيرگذاري محيط آموزشي دانشگاه بر دانشجويان كه مدت زيادي از عمر خود را در آن مي‌گذرانند و اغلب محيطي با فشار رواني و تنش زياد است، هدف پژوهش با تعيين عوامل مؤثر بر محيط شفابخش در فضاي آموزشي دانشگاه از ديدگاه روان‌شناسي محيط، ارزيابي تأثير مؤلفه‌هاي كالبدي محيط شفابخش بر سلامت روان دانشجويان است. روش بررسي: روش پژوهش پيمايشي و همبستگي بوده و جامعه آماري شامل دانشجويان دانشگاه مازندران است. براي سنجش رابطه متغيرهاي مستقل و وابسته از آزمون‌هاي آماري رگرسيون خطي چندگانه و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شده است. همچنين از آزمون تحليل عاملي جهت بررسي تأثير متغيرها و از آزمون آماري كولموگراف - اسميرنف جهت تشخيص نرمال بودن توزيع داده‌هاي پژوهش استفاده شده است. يافته‌ها: تأثير متغيرهاي مستقل «سازماندهي و عملكرد فضايي» و «خاطره انگيزي»، بر متغير وابسته رضايتمندي از محيط آموزشي معنـادار و در نتيجه تأثيرگذار هستند. بحث و نتيجه‌گيري: با ارتقاي كيفيت «سازماندهي و عملكرد فضايي» و «خاطره انگيزي» با توجه ويژه به «كيفيت مصالح» و «نظافت و پاكيزگي» جهت افزايش رضايتمندي از محيط آموزشي دانشگاه مازندران مي‌توان به سطح بالاتري از حس نشاط و آرامش در بين كاربران و دانشجويان دست‌يافت. راهكارهاي تأثير شفابخشي در محيط آموزشي شامل: توجه به ابعاد كلاس‌ ها؛ تنوع فضاها؛ ورودي با ايجاد حس دعوت كنندگي و خوشامدگويي؛ فضاهاي انعطاف‌پذير؛ فضاهاي جمعي و عمومي؛ فضاهاي دنج؛ فضاي سبز و پوشش گياهي مي باشند.