روابط ساختاري عامل هاي شخصيت با شخصيت ضد اجتماعي به واسطه نقش شادنفرود

هدف از اين پژوهش، بررسي مدل يابي معادلات ساختاري عامل‌هاي شخصيت با نشانه‌هاي اختلال شخصيت ضد اجتماعي با ميانجي‌گري شادنفرود در دانشجويان دختر است. روش پژوهش حاضر عامل هاي شخصيت به عنوان متغير برون زا، نشانه هاي اختلال شخصيت ضد اجتماعي به عنوان متغير درون زا و شادنفرود به عنوان متغير ميانجي در نظر گرفته شد. نمونه شامل 285 نفر از دانشجويان دختر دانشگاه تبريز بودند كه با استفاده از نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. هر يك از نمونه ها به پرسشنامه‌ هاي ميلون نسخه سوم، پنج عاملي روان رنجوري-برون گرايي-گشودگي و سناريوهاي فرضي شادنفرود كه در اختيارشان قرار گرفت پاسخ دادند. داده ها با نرم افزارهاي SPSS نسخه 24 و Amos تحليل شدند. ارزيابي مدل فرضي پژوهش با استفاده از شاخص‌هاي برازندگي نشان داد مدل اندازه‌ گيري ‌شده برازش دارد. نتايج نشان داد كه دلپذيري از ميان عاملهاي بزرگ شخصيت با واسطه‌ گري شادنفرود بر روي نشانه ‌هاي اختلال شخصيت ضد اجتماعي زنان اثر معني داري(P 0.05، Beta Coefficient =-0.048) دارد. همچنين، روان رنجور خويي، با شادنفرود رابطه مثبت (P 0.01، r =0.316)، با وجدان بودن (P 0.01، r =0.311)، دلپذيري (P 0.01، r =0.366)، برون گرايي (P 0.01، r =-0.209) و گشودگي به تجربه (P 0.01، r =-0.237) رابطه عكس داشتند. همچنين، همه زيرمولفه هاي آزمون شخصيت پنج عاملي به جز گشودكي به تجربه با نشانه هاي اختلال شخصيت ضد اجتماعي رابطه معكوس داشتند.