تبيين محرك‌هاي بروز فرصت‌هاي كارآفريني زنان با رويكرد تصميم گيري چندمعياره گروهي

امروزه واژه كارآفريني مفاهيمي چون نوآوري، مخاطره‌پذيري، ايجاد يا تجديد ساختار يك واحد اقتصادي، رضايت بخشي و استقلال‌طلبي را به ذهن متبادر مي‌سازد. با توجه به اهميت تشخيص فرصت در فرايند كارآفريني، اين پژوهش درصدد است تا به شناسايي، اولويت‌بندي و ارتباط ميان محرك‌هاي موثر بر بروز فرصت‌هاي كارآفريني زنان بپردازد. از همين رو، ‌پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر جمع‌آوري داده‌ها توصيفي است. جامعه آماري شامل مديران زن شهرداري منطقه پنج شهر تهران است و به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها، روش نمونه‌گيري هدفمند به‌كارگرفته شده و از نظرات ده خبره استفاده شد. براي شناسايي محرك‌ها و الزامات بروز فرصت‌هاي كارآفريني زنان از مرور ادبيات ‌پژوهش استفاده شد. اولويت محرك‌ها و الزامات با تكنيك بهترين-بدترين محاسبه و درنهايت براي تعيين روابط علت‌و‌معلولي ميان محرك‌ها از تكنيك ديمتل خاكستري استفاده شد. پس از مرور جامع ادبيات، 12 محرك مؤثر بر بروز فرصت‌هاي كارآفريني زنان شناسايي شد. براساس نتايج تكنيك بهترين- بدترين، محرك‌هاي خلاقيت فردي، هوشياري كارآفرينانه و احساس خودكارآمدي احساس‌شده از اولويت اول تا سوم برخوردار شدند. طبق ‌نتايج تكنيك ديمتل خاكستري، نيروهاي پيش‌برنده و خلافيت فردي به‌عنوان تأثيرگذارترين محرك در بروز فرصت‌هاي كارآفريني زنان شناخته شدند.