پيش‌بيني افسردگي، اضطراب، استرس و اهمال‌كاري تحصيلي بر اساس اعتياد به گوشي‌هاي هوشمند با تأكيد برتفاوت هاي جنسيتي در دانش‌آموزان

استفاده بيش از حد از گوشي هاي هوشمند با اهمال كاري تحصيلي، افسردگي، اضطراب و استرس در دانش آموزان مرتبط است. بنابراين، بررسي ارتباط اعتياد به گوشي هوشمند با اهمال كاري و آسيب پذيري روان‌شناختي در دانش‌آموزان از اهميت ويژه اي برخوردار است. از اين‌رو، ‌مطالعه حاضر با هدف پيش بيني افسردگي، اضطراب، استرس و اهمال كاري تحصيلي بر اساس اعتياد به گوشي هاي هوشمند با تأكيد برتفاوت‌هاي جنسيتي در دانش آموزان انجام شده است. اين پژوهش ‌به لحاظ روش توصيفي از نوع همبستگي است. با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي نسبتي 275 نفر (120 دختر و 155 پسر) از دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر تركمانچاي كه در سال تحصيلي 1400-1399 به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. داده هاي پژوهش با ‌پرسشنامه اهمال كاري سولومون و راث بلوم (1984)، پرسشنامه اعتياد به گوشي همراه سواري (1392) و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) از نمونه مورد مطالعه جمع آوري شدند. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد ‌بين اعتياد به گوشي هاي هوشمند با افسردگي (0.457=r)، اضطراب (0.363=r)، استرس (0.334=r) و اهمالكاري تحصيلي (0.358=r) رابطه مثبت و معني داري وجود دارد (0.001≥P). نتايج رگرسيون نيز چندگانه نشان داد ‌در دانش آموزان دختر ميل گرايي، احساس تنهايي و خلاقيت زدايي و در دانش آموزان پسر ميل گرايي و احساس تنهايي قوي ترين پيش بيني‌كننده هاي افسردگي، اضطراب و استرس هستند. همچنين، قوي‌ترين پيش بيني‌كننده اهمال‌كاري ‌دانش آموزان دختر احساس تنهايي و خلاقيت زدايي و ‌دانش آموزان پس‌احساس تنهايي است. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت اعتياد به گوشي هاي هوشمند همراه سبب افزايش ميزان استرس و اضطراب در دانش آموزان شده و استرس و اضطراب ناشي از اعتياد به گوشي هاي هوشمند نيز باعث افزايش ميزان اهمال‌كاري آنها شده است.