مقايسه وضعيت فلكشن انقباضي زانو، عملكرد، كيفيت زندگي و تعادل در زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت با و بدون خالي كردن زانو

پيش‌زمينه و هدف: ناپايداري زانوي بيماران مبتلا به استئوآرتريت، يك مشكل ناتوان‌كننده‌ي رايج بوده كه ممكن است علل و عوارض متعددي داشته باشد. محققين در اين مطالعه به بررسي عملكرد، كيفيت زندگي، فلكشن انقباضي زانو و تعادل در بيماران مبتلا به استئوآرتريت و ارتباط آن با ناپايداري مفصل زانو پرداخته اند.  مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه مورد-شاهد، دوسويه كور، 60 زن مبتلا به استئوآرتريت زانو شركت نمودند و بر اساس نمرات شاخص ناپايداري زانو در دو گروه 30 نفره استئوآرتريت با (ميانگين سن: 52/80) و بدون ناپايداري زانو (ميانگين سن: 54/43) تخصيص يافتند. متغير درد با مقياس آنالوگ بصري، فلكشن انقباضي زانو با گونيامتر يونيورسال، عملكرد با WOMAC و عملكرد فيزيكي بيماران با تست‏هاي بلند شو و برو و بالا و پايين رفتن از پله، كيفيت زندگي با پرسشنامه SF36 و تعادل با آزمون  Single leg liftارزيابي شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22و آزمون t-test نمونه مستقل در سطح معناداري 0/05 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمرات فلكشن انقباضي بين دو گروه با و بدون ناپايداري زانو تفاوت معناداري داشت (پاي راست 0/0001=P، پاي چپ: 0/001=P). همچنين ميانگين نمرات شدت درد، WOMAC، عملكرد فيزيكي، كيفيت زندگي و تعادل تك پا بين دو گروه تفاوت معناداري داشت (در همه متغيرها 0/0001=P). در خصوص زمان بالا و پايين رفتن از پله، زمان بالا رفتن بين دو گروه تفاوت معناداري نداشت (0/057=P)، گرچه در مورد زمان پايين آمدن تفاوت بين آن‌ها معنادار بود (0/0001=P). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين مطالعه مشخص شد كه بين دو گروه بيمار با و بدون ناپايداري زانو در فاكتورهاي درد، عملكرد، فلكشن انقباضي، كيفيت زندگي و تعادل تك پايي تفاوت معناداري وجود داشته كه توجه به علل وقوع و اثرات جانبي اين مشكل را پرواضح مي كند.