بررسي ارتباط بين سطح سرمي آنتي‌ژن كارسينوامبرونيك (CEA) و ارزيابي مدل هموستاز مقاومت به انسولين-2 (HOMA2-IR) در بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال

پيش‌زمينه و هدف: سرطان كولوركتال يكي از سرطان‌هاي شايع و از علل اصلي موبيديتي و مورتاليتي در سراسر جهان است. با توجه به اينكه خطر ابتلا به سرطان كولوركتال با شاخص‌هاي قندخون مرتبط بوده و هم‌چنين نقش CEA در پيش‌آگهي بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال مهم است، مطالعه حاضر باهدف تعيين ارتباط بين سطح سرمي CEA و HOMA2-IR در بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي، 40 نفر بيمار مبتلا به سرطان كولوركتال و 40 نفر فرد سالم به‌عنوان گروه كنترل وارد مطالعه شدند. سطح سرمي CEA، انسولين و قندخون ناشتا در تمام شركت‌كنندگان اندازه‌گيري شد. شاخص HOMA2-IR بر اساس نرم‌افزار استاندارد محاسبه شد. درنهايت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 26 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: ميانگين CEA در گروه بيمار 1.9±7.08 و در گروه كنترل 1.5±2.21 اختلاف معني‌داري داشت (0.003=p). به‌طوركلي، ميانگين انسولين در افراد با CEA كمتر از 3 و افراد با CEA برابر يا بيشتر از 3 به ترتيب برابر 6.9±11.06 و 8.28±14.34 بود (0.026=p). همچنين ميانگين FBS نيز در دو گروه يادشده به ترتيب، 42.7±110.67 و 52.5±135.9 (0.01=p) و نيز ميانگين HOMA2-IR در دو گروه يادشده به ترتيب، 0.98 ± 1.49 و 1.25 ± 2.04 (0.011= P) بود. همه اين تفاوت‌ها بين دو گروه معني‌دار بود. بحث و نتيجه‌گيري: بيماران مبتلا به سرطان كولوركتال مقادير بالاتري از CEA را نسبت به گروه كنترل داشتند. مقادير ميانگين هر سه شاخص انسولين، FBS و HOMA2-IR در بين بيماران مبتلا به سرطان كولون هم در افراد با CEA كمتر از 3 و افراد با CEA برابر يا بيشتر از 3 بالاتر از گروه كنترل بود. همبستگي مثبت و قوي بين CEA با شاخص‌هاي انسولين، FBS و HOMA2-IR در بيماران نسبت به گروه كنترل وجود داشت.