بررسي و تحليل موانع توسعه گردشگري كودك و خانواده در شهر اهواز

اهميت نگرش به بُعد گردشگري كودك و خانواده به اين جهت است كه با آرمان‌هاي بنيادين و اصول اخلاقي كه زيربناي رشد و توسعه سيستم گردشگري جمعي مدرن است و گردشگري را به‌عنوان يك فعاليت مصرف مثبت در جوامع مدرن متمايز مي‌كند، ارتباط دارد. تحليلگران گردشگري اجتماعي بر نابرابري ساختاري مختلف دسترسي به فرصت‌ها براي سفر تأكيد كرده‌اند كه به‌طور سنتي توسط تحقيقات گردشگري ناديده گرفته‌شده‌اند و مفهوم «حقوق شهروندي» براي گردشگري و برجسته كردن نقش آن در مقابله با طرد اجتماعي را موردتوجه قرار داده‌اند. به همين منظور پژوهش حاضر با هدف بررسي و تحليل موانع توسعه گردشگري كودك و خانواده در شهر اهواز تدوين شده است. رويكرد حاكم بر اين پژوهش، كاربردي- نظري و روش تحقيق آن، توصيفي- تحليلي و پيمايشي است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه ابعاد مديريتي، اجتماعي-  فرهنگي، امنيتي، تكنولوژيكي و زيست‌محيطي به ترتيب داراي بيشترين سهم در نامطلوبيت فضاي شهري اهواز در توسعه گردشگري كودك و خانواده است. همچنين در بررسي اهميت عوامل، عامل «اجتماعي- فرهنگي» با ضريب (0/371) داراي بيشترين اهميت و عامل زيست‌محيطي با ضريب (0/021-) داراي كمترين اهميت در بين عوامل توسعه گردشگري كودك و خانواده در كلان‌شهر اهواز مي‌باشد.