مديريت جذب گردشگر در بافت‌هاي تاريخي با تكيه بر وجوه كالبدي محيط شهري (نمونه موردي: حدفاصل امامزاده حسن تا كاروانسراي شاه‌عباسي شهر كرج)

بافت تاريخي شهرها مجموعه متنوعي از قابليت‌هاي گردشگري را در خود جاي داده اند كه در صورت توجه و هدايت مناسب مي توانند به ارتقاي گردشگري و درنتيجه توسعه شهري بينجامند. در مقاله حاضر به‌كمك روش تحقيق توصيفي تحليلي و از طريق تمركز بر مفهوم پياده راه گردشگري و تعريف مؤلفه هاي اثرگذار بر آن، مدل نظري تحقيق تدوين شده و سپس كاربرد آن در محدوده بافت تاريخي مطالعه مورد آزمون تجربي قرار مي‌گيرد. هدف تحقيق دريافت و آزمون راهبرد مؤثر در مديريت جذب گردشگر و ارتقاي تعاملات اجتماعي شهروندان در محدوده بافت تاريخي شهر كرج و تعميم نتايج به پيشنهادهاي مديريت انساني پايدار در محدوده‌هاي بافت‌هاي تاريخي شهرهاست. يافته‌ها شامل تدوين برنامه راهبردي و ملاحظات طراحي بر روي نقشه طرح تفصيلي شهر است. عوامل سرزندگي و جذابيت محيط بنابر فرصت‌هاي بالقوه كالبدي، محيطي و طبيعي درون محور مطالعاتي قابليت بيش‌تري در جذب گردشگر دارند. نفوذپذيري و خوانايي به‌علت خصوصيات كالبدي، نشانه‌ها و پيكربندي فضايي محدوده در ميان شاخص‌ها وضعيت بهتري را داراست. همچنين شاخص‌هاي سلامت عمومي/ آموزش و برابري/ پايداري محيطي به دليل قابليت‌هاي ويژه بافت، عوامل عمده در جذب گردشگران شهري به اين منطقه به شمار مي‌آيد.