مقايسه ميزان CO2 انتهاي بازدمي قبل و بعد از دميدن گاز در حفره شكمي در بيماران بخش جراحي زنان تحت لاپاراسكوپي

پيش‌زمينه و هدف: عمل جراحي لاپاراسكوپي امروزه گسترش زيادي يافته است. در جراحي لاپاراسكوپيك گاز دي‌اكسيد كربن به حفره پريتوئن دميده مي‌شود كه نتيجه آن افزايش فشار داخل و به دنبال آن تأثير مشخص بر هموديناميك بيمار است. كاپنوگرافي و اندازه‌گيري غيرتهاجمي ETCO2 مهم‌ترين و مفيدترين روش‌هاي مونيتورينگ هستند. مواد و روش‌ كار: در اين مطالعه نيمه تجربي، 60 بيمار كانديد جراحي زنان تحت لاپاراسكوپي وارد مطالعه شدند. پس از القاي بيهوشي به روش يكسان، مانيتورينگ CO2 انتهاي بازدمي با استفاده از كاپنوگرافي و همچنين فشار متوسط شرياني و تعداد ضربان قلب بيماران در اين فواصل انجام شد: بلافاصله پس از انتوباسيون داخل تراشه، قبل از دميدن گاز CO2 به داخل حفره شكم، بلافاصله پس از دميدن گاز CO2 به حفره شكم، دقيقه 10 و دقيقه 20 پس از دميدن گاز به داخل حفره شكم، دقيقه 10 پس از خروج گاز CO2 از حفره شكم و قبل از اكستوباسيون بيمار. يافته‌ها: ميزان CO2 انتهاي بازدمي، فشار متوسط شرياني و تعداد ضربان قلب در دقيقه 10 و 20 پس از دميدن گاز، و همچنين قبل از اكستوباسيون نسبت به زمان‌هاي ديگر افزايش يافته بودند، كه اين اختلافات ميانگين ازنظر آماري معني‌دار بودند (0.05 P). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به مطالعه حاضر مي‌توان نتيجه‌گيري نمود كه تغييرات CO2 انتهاي بازدمي در طي جراحي لاپاراسكوپي در تشخيص زودرس عوارض كمك‌كننده بوده و بيشترين ميزان افزايش CO2 انتهاي بازدمي و تغييرات هموديناميك در دقايق 10 و 20 پس از دميدن گاز CO2 به حفره شكمي مشهود است.