ارزيابي مدل‌هاي فيزيكي تجربي تبخير تعرق مرجع با استفاده از لايسيمتر وزني (مطالعه موردي: تبريز)

استفاده از داده هاي اندازه گيري شده براي بررسي مدل هاي برآورد كننده تبخير و تعرق مرجع (ET0) در مطالعات مختلف به خاطر مشكلات موجود در اندازه گيري ها به صورت محدود انجام گرفته است. گونه چمن و نوع بافت خاك مورد استفاده در لايسيمترها در مطالعات مختلف با هم متفاوت است در حالي كه اين عوامل بر مقدار اندازه گيري هاي لايسيمتري تاثيرگذار است. در اين مطالعه، 19 مدل فيزيكي تجربي و تجربي در گروه‌هاي تركيبي، تابشي، دمايي و انتقال جرم براي سه سال متوالي (1396-1398) با اندازه‌گيري‌هاي لايسيمتري در منطقه تبريز با اقليم نيمه‌خشك واقع در شمالغرب ايران مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين جهت بررسي تأثير گونه‌هاي گياهي مرجع و بافت خاك بر ميزان ET0، دو گونه چمن شامل فستوكا آرونديناسه و لوليوم پرنه در سه بافت خاك لوم شني، رسي و لوم سيلتي در لايسيمترهاي وزني اندازه گيري شدند. مدل هاي Kimberly Penman 1996 (KP)، Penman 1963، FAO.ppp.17 Penman (FAO.ppp.17)، FAO24 Blaney Criddle (FAO24 BC)،FAO56 Penman Monteith (FAO 56 PM)  بهترين عملكرد را در بين مدل هاي مورد استفاده نشان دادند. مقايسه گروهي مدل ها‌ نشان داد گروه تركيبي بهترين عملكرد را داشته است. مقايسه ET0 برآورد شده با لايسيمترهايي كه با خاك لوم شني پر شده اند مطابقت بيشتري نسبت به لايسيمترهاي لوم سيلتي و رسي نشان داد. بررسي تاثير گونه چمن بر عملكرد مدل ها بيانگر دقت بالاي مدل هاي تجربي در لايسيمترهاي با چمن لوليوم نسبت به چمن فستوكا مي باشد.