تثبيت كادميوم در خاك آلوده با استفاده از نانوبيوچار اصلاح شده با آهن

تجمع فلزات سنگين در سال هاي اخير به دليل فعاليت هاي بشري در حال افزايش است. هدف از اين پژوهش بررسي تأثير نانوبيوچار و نانوبيوچار اصلاح شده با آهن، تهيه شده از گياه ني بر تحرك و توزيع شكل هاي شيميايي كادميوم در يك خاك آلوده بود. اين پژوهش در سال 1400 - 1399 به صورت آزمايش فاكتوريل، با دو فاكتور شامل نوع جاذب (در چهار سطح شامل بيوچار، بيوچار اصلاح شده، نانوبيوچار و نانوبيوچار اصلاح شده) و كاربرد بيوچار (در سه سطح شامل صفر، 0.5 و 1 درصد وزني) در قالب طرح كاملاً تصادفي، در سه تكرار و در شرايط آزمايشگاهي انجام شد. پس از اعمال تيمارها، نمونه هاي خاك به مدت 90 روز در شرايط انكوباسيون نگه داري شدند. در پايان آزمايش غلظت قابل دسترس و شكل هاي شيميايي كادميوم اندازه گيري شد. همچنين فاكتور تحرك كادميوم تعيين شد. نتايج نشان داد در اثر كاربرد تمامي جاذب ها (به ويژه در سطح 1 درصد وزني) غلظت كادميوم قابل دسترس خاك، كادميوم تبادلي و كادميوم پيوند شده با كربنات ها به طور معني داري كاهش يافت، در حالي كه كادميوم پيوند شده با اكسيدهاي آهن و منگنز، كادميوم پيوند شده با مواد آلي و كادميوم باقي مانده در خاك، به طور معني داري (0.05 P) افزايش يافت. بطوريكه مقدار كادميوم قابل دسترس در تيمار 1 درصد نانوبيوچار اصلاح شده در مقايسه با تيمار شاهد 26.37 درصد كاهش يافت. نتايج همچنين نشان داد تيمار نانوبيوچار در تثبيت كادميوم و كاهش تحرك آن در خاك مؤثرتر از بيوچار اوليه بود. افزون بر اين، بيوچار و نانوبيوچار اصلاح شده در مقايسه با بيوچارهاي اوليه كارايي بالاتري در ثبيت كادميوم در خاك داشتند.  به طوركلي نتايج نشان داد نانوبيوچار ني و نانوبيوچار ني اصلاح شده با كلريد آهن، مي توانند جاذب هاي مناسبي براي تثبيت كادميوم در خاك هاي آلوده باشند.