ارزيابي تغييرپذيري توزيع فشار كف پايي مردان جوان فعال با درد مزمن مفصل مچ پا پس از يك دوره تمرينات حس-عمقي به همراه امواج فراصوت (با رويكرد بازتواني)

پيش‌زمينه و هدف: شيوع دردهاي مزمن مفصلي مچ پا بين رشته‌هاي مختلف ورزشي موجب تغيير در پارامترهاي فشار كف پا مي‌شود كه مقياسي براي نشان دادن ريسك فاكتور آسيب بيشتر است. لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي تأثير پروتكل توان‌بخشي تمرينات حس عمقي و امواج فراصوت بر ميزان توزيع فشار كف پا در ورزشكاران مرد جوان است. مواد و روش‌ كار: اين تحقيق به روش شبه تجربي روي 20 مرد جوان فعال داراي درد مزمن مچ پا انجام گرديد. پس از غربالگري اوليه و شناسايي فوتساليست‌هاي واجد شرايط از ليگ استان آذربايجان شرقي، ورزشكاران با استفاده از فرم VAS به دو گروه استاندارد تجربي (N=10) و كنترل (N=10) تقسيم شدند. تغييرات شاخص‌هاي مركز فشار در حالت ايستا و درصد فشار سطح كف پا در حالت پويا با استفاده از اسكنر نيرو قبل و پس از سه هفته مداخلات درماني از آزمودني‌ها به عمل آمد. براي تجزيه‌وتحليل آماري، بعد از استفاده از آزمون شاپيروويلك جهت نرمال‌سازي داده‌ها، از آزمون‌هاي تي وابسته و آزمون تي مستقل در سطح معني‌داري 0.05 درصد استفاده شد. يافته‌‌ها: نتايج آزمون‌هاي آماري نشان داد كه پروتكل اعمال‌شده تأثير معني‌داري بر ميزان توزيع فشار كف پا ورزشكاران مرد جوان فعال دچار درد مزمن مچ پا داشته است (P 0/05). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به تأثيرگذاري مثبت پروتكل اعمال‌شده در تقسيم ميزان فشار كف پا بعد از اعمال پروتكل اعلام‌شده، گنجاندن آن در برنامه‌هاي توان‌بخشي مردان جوان با درد مزمن مچ پا توصيه مي‌گردد.