تأثير يك دوره تمرينات اختصاصي بر متغيرهاي فشار كف‌پايي در افراد مبتلا به كمردرد مزمن طي راه‌رفتن

پيش‌زمينه و هدف: كمردرد به دردي كه در ناحيه كمر يا خاجي ستون فقرات احساس شود اطلاق مي‌گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات اختصاصي مبتني بر الگوي حركتي بر متغيرهاي فشار كف‌پايي در افراد مبتلا به كمردرد مزمن طي راه‌رفتن بود. مواد و روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌تجربي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. افراد مورد مطالعه كه از مراجعين به مركز سلامت و تندرستي دانشگاه محقق اردبيلي انتخاب شده بودند، به‌طور تصادفي 10 نفر داراي كمردرد مزمن (گروه تجربي) و 10 نفر كمردرد (گروه كنترل) تقسيم شدند. افراد گروه تجربي شش هفته تمرينات الگوي حركتي را انجام دادند ولي گروه كنترل در اين مدت شش هفته‌اي تمريني انجام ندادند. مقادير فشار كف‌پايي طي پيش‌آزمون و پس‌آزمون توسط دستگاه فوت اسكن (نرخ نمونه‌برداري: 300 هرتز) ثبت شد. آزمون آماري آناليز واريانس دو سويه جهت تحليل آماري داده‌ها استفاده شد. تمام تحليل‌ها در سطح معني‌داري 0.05 و با استفاده از نرم‌افزار اس.پي.اس.اس (SPSS) نسخه 22 انجام پذيرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد اوج مؤلفه عمودي در مرحله برخورد پاشنه (0.009=p) و نرخ بارگذاري عمودي (0.013=p) در گروه تجربي در پس‌آزمون در مقايسه با پيش‌آزمون كمتر بود. مقايسه جفتي نشان داد، اوج نيرو در استخوان كف‌پايي دوم در گروه تجربي در پس‌آزمون در مقايسه با پيش‌آزمون كمتر بود (0.018=p). بحث و نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد، اوج نيروي عمودي در مرحله برخورد پاشنه و نرخ بارگذاري عمودي پس از مداخله در بيماران مبتلا به كمردرد كاهش يافت. اين امر مي‌تواند نقش مؤثر تمرينات الگوي حركتي در بيماران مبتلا به كمردرد را به خوبي نشان دهد.