اثر استفاده از كفش چابكي بر كينتيك دويدن در افراد با زانوي پرانتزي قبل و بعد از پروتكل خستگي

پيش‌زمينه و هدف: زانوي پرانتزي يكي از رايج‌ترين آسيب‌هاي اندام تحتاني است كه اين عارضه به‌وسيله‌ي ايجاد گشتاور داخلي بر روي مچ پا و مفصل پا، بر كنترل وضعيت اثر مي‌گذارد. عارضه زانوي پرانتزي بـا تغييـر بيومكانيك اندام تحتاني در طي راه‌رفتن و دويـدن همـراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر استفاده از كفش چابكي بر كنيتيك دويدن در افراد با زانوي پرانتزي قبل و بعد از پروتكل خستگي بود. مواد و روش كار: اين تحقيق از نوع موردي-شاهد بود. در اين مطالعه 14 نفر مرد داراي زانوي پرانتزي و 15 فرد سالم در دامنه سني 20 تا 30 سال در اين پژوهش شركت نمودند. با استفاده از صفحه نيرو برتك، نيروهاي عكس‌العمل زمين هنگام دويدن قبل و بعد پروتكل خستگي اندازه‌گيري شد. نرمــال بــودن توزيــع داده‌هــا بــا اســتفاده از آزمــون شــپيروويلـك مـورد تأييـد قـرار گرفـت. از آزمون واريانس دوسويه با اندازه‌هاي تكراري جهت مقايسه داده‌ها و تمــام تحليل‌هـا در سـطح معنـي‌داري 0.05 و بـا اسـتفاده از نرم‌افـزار SPSS نسـخه 25 انجـام پذيرفـت. يافته‌ها: در هر دو گروه، مقاديرfxtoطي پيش‌آزمون بزرگ‌تر از پس‌آزمون بود (p=0.000). همچنين مقادير fyhc در پيش‌آزمون بزرگ‌تر از پس‌آزمون بود (p=0.000). بعلاوه، مقاديرfypo  در پيش‌آزمون بزرگ‌تر از پس‌آزمون بود (p=0.000). بحث و نتيجه‌گيري: به‌طوركلي، مكانيك دويدن در افراد داراي زانوي پرانتزي در مقايسه با افراد سالم قبل و بعد از پروتكل خستگي هنگام استفاده از كفش چابكي مشابه بود.