تعيين نياز آبي و آب كاربردي فلفل‌دلمه‌اي در گلخانه و مقايسه آن با نتايج سامانه نياز آب

يكي از اهداف مهم توسعه گلخانه‌ها در كشور ارتقاي بهره‌وري توليد و بالابردن بهره‌وري آب و كود است. فلفل‌دلمه‌اي نيز از مهم‌ترين محصولات گلخانه‌اي در سراسر جهان بوده و داراي ارزش اقتصادي بالايي است. اين پژوهش به‌منظور ارائه برنامه‌ريزي آبياري و كودآبياري براي فلفل گلخانه‌اي از طريق پايش رطوبت و شوري خاك ناحيه ريشه، در سال ۱۴۰۰ در استان البرز شهرستان چهارباغ انجام شد. براي اين منظور سه تيمار آبياري I1، I2 و I3 (۱۰۰، ۸۰ و ۶۰ درصد نياز آبي گياه) و سه تيمار كودآبياري F1، F2 و F3 (۱۵۰، ۱۰۰ و ۵۰ درصد نياز كودي گياه) در قالب طرح بلوك كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. مجموع آبياري اندازه‌گيري شده براي تيمارهاي I1، I2 و I3 به ترتيب برابر ۳۹۷، ۳۱۸ و ۲۳۸ ميليمتر بود. مقادير نياز آبياري شبيه‌سازي‌شده توسط سامانه نياز آبياري گياهان زراعي و باغي با مقادير اندازه‌گيري شده مورد مقايسه قرار گرفت و شاخص‌هاي آماري RMSE، NRMSE، MBE، D و EF به ترتيب برابر 38/55، 0/21، 21/1 ، ۹۹/0 و ۹۵/0 به دست آمد. نتايج نشان داد تأثير تيمار آبياري، كودآبياري و اثر متقابل آنها بر عملكرد فلفل گلخانه‌اي معنادار بود. حداكثر عملكرد فلفل در تيمار I1F1 برابر 114/38 تن بر هكتار و حداقل آن در تيمار I3F1 برابر ۹۶/۴۰ تن بر هكتار به دست آمد. همچنين حداكثر بهره‌وري آب در تيمار I2F2 برابر 31/05 كيلوگرم بر مترمكعب و حداقل آن در تيمار I3F1 برابر 17/19 كيلوگرم بر مترمكعب رخ داد. گرچه بهترين عملكرد در تيمار I1F1 به دست آمد؛ اما بهترين بهره‌وري آب در تيمار I2F2 حاصل شد و عملكرد محصول در اين دو تيمار تفاوت معناداري نداشت. نتيجه‌گيري كلي نشان مي‌دهد كه كم آبياري ۲۰ درصد با پايش رطوبت ناحيه ريشه در توليد فلفل گلخانه‌اي توصيه مي‌شود اما مصرف كود بايد با پايش شوري ناحيه ريشه كنترل شود.