تاثير بيوچار چوب انگور بر پاسخ ذرت به تنش كمبود آب در شرايط گلخانه‌اي

يك مطالعه گلخانه اي با هدف بررسي تاثير بيوچار بر مراحل رشد رويشي و زايشي گياه ذرت (Zea mays L.) تحت تنش كمبود آب انجام شد. بيوچار توليدشده از پبروليز خرده هاي چوب درخت انگور (در ℃350)، در نسبت هاي وزني 0، 0.5، 1، 2، 3، 4 و 5 درصد با يك خاك لوم شني (نمونه برداري شده از استان البرز) مخلوط و به منظور كشت ذرت استفاده شدند. آزمايش شامل دو تيمار كم آبياري در مراحل رويشي (I1) و زايشي (I2) و يك تيمار آبياري كافي روزانه در طول فصل رشد (I3) بود. گياهان در دوره كم آبياري در معرض چرخه هاي متوالي تر (آبياري تا حد ظرفيت مزرعه) و خشك شدن خاك (ناشي از تعرق گياه) با دامنه نوسان رطوبتcm^3 cm^-3  0.30- 0.18 قرار گرفتند. برخي ويژگي هاي فيزيولوژيك گياهان شامل شدت تعرق، هدايت روزنه اي و شدت فتوسنتز در طول چرخه هاي خشكي خاك و زيست توده در پايان آزمايش اندازه گيري شدند. منحني رطوبتي خاك با استفاده از دستگاه هاي جعبه شني و صفحات فشاري و هدايت هيدروليكي غيراشباع (Kh) با دستگاه هايپروپ اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد افزودن 4 درصد بيوچار به خاك، شدت تعرق را 81، 100 و 49 درصد در I1، و 228، 198 و 61 درصد در I2 به ترتيب در رطوبت هاي خاك 0.18، 0.20 و  cm^3 cm^-3 0.23 افزايش داد. ميزان تاثير بيوچار بر بهبود شاخص هاي فيزيولوژيك گياهان تحت تنش خشكيِ مرحله زايشي، بيش تر از مرحله رويشي بود. در نتيجه ي اين بهبود، شاخص برداشت گياهان در خاك هاي حاوي بيوچار براي تيمارهاي I1 و I2، به ترتيب 35 و 50 درصد افزايش يافت. راندمان مصرف آب دانه نيز در تيمارهاي I1 و I2 تحت تاثير بيوچار به ترتيب 42 و 49 درصد افزايش يافت. با توجه به تاثير اندك بيوچار به ويژه در محدوده خشك منحني رطوبتي بر افزايش نگهداشت آب خاك، به نظر مي رسد، كاركرد بيوچار در بالاتر نگهداشتن Kh و پتانسيل جريان ماتريك مهم ترين عامل بهبود شدت تعرق در چرخه هاي خشك شدن خاك بود.