برهمكنش اثرات شوري آب و كم‌آبياري بر رشد ذرت دانه‌اي در سيستم آبياري قطره‌اي نواري يك رديفه در منطقه باجگاه استان فارس

محدود بودن منابع آبي و وجود خشكسالي‌ها و كمبود منابع آب شيرين و كاهش كيفيت منابع آبي، كمبود غذا را روز به روز تشديد مي‌كند. به‌منظور بررسي اثر سطوح مختلف شوري و كم‌آبياري بر رشد، اجزا محصول ذرت و بهره‌وري آب، آزمايشي  در مزرعه‌اي تحقيقاتي بخش مهندسي آب دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز سال 1398 در منطقه باجگاه استان فارس انجام شد. آزمايش فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار به اجرا درآمد، چهار سطح شوري آب آبياري شامل شاهد 0.6، 2، 3.5 و 5 دسي زيمنس بر متر و سه سطح آبياري شامل آبياري كامل، 75 و 50 درصد آبياري كامل اعمال ‌گرديد. حداكثر مقدار محصول دانه، تعداد دانه در بلال و كل ماده‌ي خشك در تيمار آبياري كامل با شوري 0.6 دسي‌زيمنس بر متر مشاهده گرديد. افزايش شوري از 0.6 تا 3.5 دسي‌زيمنس بر متر اثر معناداري بر روي شاخص برداشت نداشت. افزايش تنش به 50 درصد آبياري كامل به‌طور متوسط باعث افزايش 23  درصدي بهره وري مصرف آب محصول دانه شد. حداكثر مقدار بهره وري مصرف آب ماده‌ي خشك  3.06 كيلوگرم بر مترمكعب در تيمار‌50 درصد آبياري كامل با شوري 2 دسي‌زيمنس بر متر مشاهده گرديد؛ بنابراين در شرايط كمبود آب از ديدگاه مديريت منابع آب و مديريت شوري خاك با در نظر گرفتن آبشويي نمك براي جلوگيري از آسيب تحمع نمك در خاك، تيمار 50 درصد آبياري كامل با شوري 2 دسي زيمنس بر متر به دليل بهره‌وري بيشتر آب و شيب كمتر كاهش محصول به ازاي يك واحد افزايش شوري، توصيه مي‌شود.