اثر نوع، اندازه ذرات و سطوح كاربرد بيوچار بر برخي ويژگي‌هاي فيزيكي در يك خاك لوم رسي سيلتي

كاربرد بيوچار به عنوان يك روش اصلاح ويژگي‌هاي خاك در راستاي كشاورزي پايدار پيشنهاد شده است. البته ميزان اين تاثير به ويژگي‌هاي خاك و بيوچار كاربردي بستگي دارد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات منفرد و متقابل منابع، مقادير و اندازه ذرات بيوچار بر جرم ويژه ظاهري خاك، پايداري خاكدانه‌ها، مقاومت نفوذي و مقاومت برشي در يك خاك لوم رسي سيلتي بود. بدين منظور بيوچار تهيه شده از گرماكافت برگ نخل و تفاله ليموترش در دماي 500 درجه سلسيوس در سه كلاس اندازه‌ ذرات 4 2 ، 2 0.8 و كوچك‌تر از 0.8 ميلي‌متر با نسبت‌هاي 0، 0.5، 1، 2 و 4 درصد وزني با خاك مخلوط شدند. پس از 15 ماه انكوباسيون (1399 1398) در شرايط استاندارد در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز، ويژگي‌هاي مذكور با روش‌هاي استاندارد اندازه‌گيري شدند. به‌طور كلي بيوچار سبب كاهش معني‌دار (0.01 P) جرم ويژه ظاهري خاك، مقاومت نفوذي و مقاومت برشي و افزايش معني‌دار پايداري خاكدانه‌ها در مقايسه با شاهد شد. بيوچار برگ نخل در مقايسه با بيوچار تفاله ليمو از نظر بهبود ويژگي‌هاي خاك، عملكرد بهتري داشت. به‌طور ميانگين با افزايش سطوح بيوچار به 4 درصد، جرم ويژه ظاهري 14.5 درصد، مقاومت نفوذي 85 درصد و مقاومت برشي 59.8 درصد كاهش و پايداري خاكدانه‌ها 50.5 درصد افزايش يافت. بيش‌ترين تاثير بيوچار بر پايداري خاكدانه‌ها و مقاومت فروروي با ذرات بيوچار كوچك تر از 0.8 ميلي‌متر بدست آمد. با تغيير اندازه ذرات بيوچار، تغييرات قابل توجهي در جرم ويژه ظاهري و مقاومت برشي ايجاد نشد. براساس نتايج به‌دست آمده، مي‌توان با انتخاب اندازه ذرات و سطوح كاربرد مناسب از هر نوع منبع بيوچار، بهترين عملكرد در بهبود ويژگي‌هاي فيزيكي خاك را بدست آورد.