بررسي تطبيقي وضعيت حقوق بشر در ايران و عربستان

نقض فراگير حقوق بشر در سراسر جهان توسط دولت هاي مختلف، يكي از موضوعات مهمي است كه مايه نگراني جامعه جهاني شده است. از آنجا كه اعلاميه حقوق بشر در احترام به كرامت انساني و رعايت حقوق شهروندي الگو قرار مي گيرد، لذا اين نوشتار وضعيت حقوق بشر و تاثير آن را در دو كشور عربستان و ايران كانون پژوهش قرارداده و به دنبال واكاوي اين سوال است كه وضعيت حقوق بشر در اين دو كشور اسلامي چگونه تشريح مي گردد؟ در پاسخ به پرسش مذكور اين فرضيه مطرح مي شود كه به نظر مي رسد رابطه حقوق بشر با حاكميت دولت ها (ايران و عربستان) در چند دهه گذشته به مرور قانونمندتر شده و مجموعه اي از تعهدات بين المللي و مكانيسم هاي نظارتي در عرصه حقوق بشر، مفهوم حاكميت را به سوي تعريفي جديد تر و منعطف تر سوق داده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد هر دو كشور در عمل نسبت به گذشته رفتاري منعطف تر و مطابق با هنجارهاي بين المللي از خود بروز داده اند. اين مقاله با استفاده از روش توصيفي – تحليلي انجام شده بيان مي كند كه عربستان براي حفظ حاكميت خود ناگزيرتن به اقتضائات حقوق بشري ماننداصلاح حقوق زنان وحقوق اقليت ها داده و با طيف متنوعي از بازيگران بين المللي همكاري مي كند و ايران در زمينه اجراي موازين دموكراسي و حقوق بشر، برتري آشكار و كارنامه قابل دفاع و مقبول تري نسبت به عربستان دارد.