نگرش تمدني به حكمت در اخلاق سياسي با تأكيد بر ديدگاه آيت‌الله خامنه‌اي

اخلاق و اخلاق سياسي از عناصر اساسي در شكل گيري تمدن ها هستند كه در شالودۀ آنها، حكمت حضوري جدي دارد، بر اين پايه، هدف اصلي اين مقاله، بررسي جايگاه حكمت و اثرگذاري آن بر اخلاق سياسي با رويكرد تمدني و ارجاع به انديشه‌ي آيت الله خامنه اي است (هدف). پرسش اصلي اين مقاله، بررسي رويكرد تمدني به حكمت در اخلاق سياسي با تأكيد بر ديدگاه آيت الله خامنه اي است. امري كه براي دستيابي به حقيقت حكمت اخلاقي و اخلاق حِكمي، بايسته است و در خوانش جديد از متون اخلاقي، متناسب با شرايط تلاش و انديشه ورزي براي تمدن نوين اسلامي، مي تواند جامعه ما را به دستاوردهاي نو راهبري كند (بيان مساله). ضمن توجه به حكمت پايگي تمدن اسلامي و ارزشمندي آن در نصوصي ديني و همبستگي حكمت و تمدن در انديشه‌ي آيت الله خامنه اي، در يافته هاي تحقيق و فرضيه بر اين امر تأكيد شده است كه حكمت در كنار خود خردورزي، ميانه روي، عدالت، دانش و سعۀ صدر مي آورد، اموري كه روابط قدرت را سامان مي بخشد و بسترساز حركت جامعه و دولت اسلامي در جهت تمدن است، آنگاه كه حكمت در اخلاق سياسي و روابط اخلاقي دولت اسلامي حضور يابد، آزادگي و فرزانگي تمدني، عدالت سياسي و گفت‌وگوها و تعاملات آزادانه‌ي تمدن آفرين، فراگير مي شوند كه مي توانند زمينه‌ي دستيابي به تمدن جديد اسلامي را فراهم سازد (يافته ها) اين مهم با مراجعه به نصوص حكمت عملي و روش توصيفي- تحليلي به انجام رسيده است كه در نوع خود، تكاپويي نوآور به شمار مي آيد (روش‌شناسي).